ماجرای اولین بانوی دریانورد ایرانی

دریانوردی یکی از قدیمی‌ترین حرفه های بشریت است که از زمان های باستان وجود داشته و راهی برای گسترش تجارت بوده است. 

دریانوردان افرادی هستند که بر روی کشتی کار می‌کنند و مدت های طولانی از خانه و خانواده شان دور می‌مانند و میان امواج سهمگین دریا و اقیانوس با حجم بسیاری از مسئولیت و سختی های مسیر دست و پنجه نرم می‌کنند. 

سختی ها و مشکلات بسیار این شغل همیشه تصور و افکار را به سمت مردان دریانورد می‌برد و هیچگاه کسی فکر نمی‌کرد که بانوان نیز بتوانند پا به عرصه سخت و دشوار دریانوردی بگذارند و بتوانند با سختی های این کار کنار بیایند. 

بانوی استان فارسی که برای اولین بار با وجود تمام سختی ها و مشقت ها پا به عرصه ای متفاوت گذاشت و دریا را برای فعالیت خود انتخاب کرد توانست عنوان اولین دریانورد و کاپتان بانوی ایرانی را از آن خود کرده و به دیگران ثابت کند که بانوان نیز می‌توانند در حوزه های سخت و طاقت فرسا دوام بیاورند و به خوبی فعالیت کنند. 

راحله طهماسبی، بانوی دهه شصتیِ سروستانی از سال ۸۹ به صورت کاملا اتفاقی وارد حرفه دریانوردی شد و با تلاش فراوان موفق شد به عنوان اولین بانوی کاپتان و دریانورد ایرانی در دریا فعالیت کند و تاکنون حدود ۱۴ سال از فعالیت او می‌گذرد. 

۸ مهر، روز جهانی  دریانوردی  بهانه ای شد تا آوازه های این بانوی موفق را دنبال کنیم و بیشتر با او آشنا شویم، به همین منظور با وی که پس از ماه ها فعالیت بر کشتی و زندگی بر روی دریا به آغوش خانواده بازگشته بود ارتباط گرفته و پس از اینکه به گرمی از من استقبال کرد به گفتگو پرداختم. 

ابتدا از بانوی دریانورد ایران خواستم بیشتر خود را معرفی کند و او گفت: راحله طهماسبی، متولد ۶۳ در شهرستان سروستان هستم، کارشناسی ارشد کامپیوتر گرایش نرم افزار دارم و اولین بانو و کاپتان دریانورد ایران و شرق خاورمیانه، دریانورد نمونه سال ۹۶،چهره نامی بانوی ماندگار ایرانی سال ۹۷ و چهره تاثیر گذار استان فارس در سال ۱۴۰۲هستم، از سال ۸۹ وارد حرفه دریانوردی شدم و تا کنون حدود ۱۴ سال است که در این زمینه فعالیت میکنم. 

دریانوردی آرزوی کودکی ام نبود! 

از کاپتانِ سروستانی دلیل ورود به  حرفه دریانوردی را پرسیدم که بیان کرد: این شغل آرزوی کودکی ام نبود، من خیلی اتفاقی با این حرفه از طریق برادرم که میخواست دوره های ملوانی را شرکت کند اشنا شدم و تصمیم گرفتم  در کنار او در دوره ها شرکت کنم که موفق شدم و در نهایت به عنوان اولین بانوی ایرانی توانستم در این زمینه به موفقیت دست پیدا کنم. 

به این فکر فرو رفتم که معمولا وقتی بانوان می‌خواهند پا به عرصه ای جدید بگذارند با مخالفت های زیادی روبه رو می‌شوند به همین خاطر از بانوی دریانورد در خصوص واکنش خانواده و حمایت هایشان پرسیدم که پاسخ داد: 

ما تا قبل از این ماجرا در خانواده و فامیل هیچ دریانورد و تجربه ای از این شغل نداشتیم، اما با این وجود خانواده به جز برادر بزرگترم همه موافق ورود من به این مسیر بودند، پدرم و خواهرم مژگان خانم در این مسیر نا‌آشنا همه جوره حمایتم کردند و همه جا پشتیبانم بودند. 

او‌ افزود:کلا در خانواده ما کسی نبود که مخالفتی جدی کند و بگوید این کار به دردت نمیخورد و همه جوره پناهم بودند؛ البته اینکه خودشان میدانستندکه من بر تصمیمی که گرفتم مصمم هستم و مخالفتشان فایده ای ندارد نیز بی‌تاثیر نبود. 

۱۴ ماه کار، ۱۵ روز مرخصی 

با توجه به اینکه می‌دانستم شرایط کار دریانوردی سخت و طولانی است از خانم طهماسبی شرایط کاریش را پرسیدم که پاسخ داد: شرایط کاری بستگی به نوع شناور و محل خدمت فرق میکند، شرایط کاری من قبلا باتوجه به اینکه بر روی شناورها بودم چهار ماه کار و پانزده روز مرخصی بود، اما الان اگر خدا کمک کند قرار است بر روی شناور هایی بروم که پانزده روز کار وپانزده‌ روز مرخصی است. 

شناور های خدماتی و سفر های نزدیک به ساحل

کنجکاوانه از کاپتان درخصوص تجارب کاری و اقیانوس پیمایی پرسیدم که بیان کرد: در حال حاضر روی شناورهای خدماتی مشغول به کار هستم و تاکنون به دلیل اینکه مدرک لیمیت داشتم تجربه اقیانوس را کسب نکردم و فقط سفرهای نزدیک به ساحل مثل کل حوزه خلیج فارس، روسیه، قزاقستان،گرجستان، هند، پاکستان و ... را تجربه کردم. 

به دریا رفته می‌داند مصیبت های دریا را

از سختی های طاقت فرسا و شرایط سخت کاری دریانوردان زیاد شنیده بودم و این موضوع را با کاپتان در میان گذاشتم که تایید کرد و در این‌باره گفت: من در این شغل چیزی به نام راحتی ندیدم و معتقدم که تماما سختی است، سختی کار دیگر با خون ما عجین شده، مردم زیبایی دریا را از دور میبینند و رویایی برخورد می‌کنند درصورتی که ما روی دریا داریم زندگی می‌کنیم و هیچ راحتی از دریا ندیدیم، به دریا رفته میداند مصیبتهای دریا را، درواقع دریا هنگام کار جای آرامش و خوشی نیست و کمتر کسی میتواند این شغل را تحمل کند،کسی که نیاز مالی دارد،کسی که در زندگی سختی کشیده باشد،کسی که آینده اش برایش مهم است، کسی که تن پرور نباشد، دریا شوخی بردار نیست.

او به شیرینی های کار نیز اشاره کرد و گفت:این کار شیرینی زیادی ندارد و اگر بخواهم از شیرینی دریا و کار بگویم می‌توانم به زمانی اشاره کنم که متوجه میشوم پایان کار است و می‌خواهم به مرخصی و پیش خانواده بروم. 

شغل دریانوردی باعث شد سخت‌تر از قبل بشوم 

هر راه و مسیری می‌تواند در زندگی و روحیه افراد تاثیر بگذارد بنابراین از بانوی دریانورد پرسیدم دریا و دریانوردی چه تاثیری در روحیه شما داشته، که پاسخ داد: 

شغل دریانوردی باعث شد که من خیلی سختتر از قبل بشوم، روح و قلبم مثل دریا است اما سخت شده و دیگر دل نازک نیستم و محکم شده ام و این مسیر باعث شده دوست و دشمن را از هم تشخیص بدهم.

دریا سراسر اتفاق است

با توجه به‌ اینکه این بانوی دریانورد تجارب زیادی در این زمینه کسب کرده و شب و روزهای زیادی را در دریا سپری کرده از او خواستم از اتفاقات تلخ و شیرنی که کسب کرده نیز سخن بگوید که گفت: دریا همه اش اتفاق و اتفاق است، تلخترینش از دست دادن هم دوره ای و همکارم؛ ایمان خادمی بود که در کشتی ای که در برزیل تحریم بود کار میکرد و سکته کرد و ازبینمان رفت اما خاطراتش همیشه همراهمان است، یکی از بهترین خاطراتم هم گرفتن مدرک فرماندهی بود. 

بانوی سخت‌کوش و موفق استان فارسی در میان سخنانش از رمز موفقیتش سخن گفت و بیان کرد: رمز موفقیتم سختکوشی و تلاش است،  همیشه تصمیم گیرنده نهایی خودم هستم و حرف کسی نمیتواند روی من تاثیر بگذارد، البته با گرفتن مشورت در نهایت کاری که خودم میدانم به صلاحم هست را انجام میدهم حتی اگر پایانش تلخ باشد.

از بانوی دریانورد خواستم مشوقان خود را معرفی کند و دراین‌باره نیز سخن بگوید که گفت: اولین مشوقانم خانواد ام هستند و بعد از آنها یکی از دوستانم، نجمه حیدری؛ که بهترین رفیقم از دوران مهدکودک تا الان است و از بین اساتیدم کاپتان محمد سیف که مثل یه پدر پیگیر درس و تحصیلات من بودند. 

بانوی دریانورد باید کفش آهنی بپوشد 

از او خواستم توصیه ای کند؛ که او به بانوانی که به دریانوردی علاقه مند هستند یا می‌خواهند پا به این عرصه بگذارند گفت:

حرفه دریانوردی یک حرفه نوپا برای بانوان در ایران است که هنوز خیلی جا نیوفتاده و چالش های زیادی را در پی دارد،  خانمی که میخواهد وارد این شغل بشود به قول قدیمی‌ها باید کفش آهنی بپوشد و خستگی ناپذیر باشد تا بتواند کار پیدا کند وگرنه به این راحتی به خانمها کار نمی‌دهند  و با شرایط سختی روبرو خواهند بود. 

او ادامه داد:  خانم‌ها از طریق اموزشگاههای دریانوردی که در کل بنادر کشور هستند و اقایان از طریق کنکور و هم از طریق اموزشگاه ها میتوانند وارد این شغل بشوند.

دریانورد روز نمیخواهد، توجه می‌خواهد 

کاپتان طهماسبی درآخر ضمن تبریک روز دریانورد به همکارانش در خصوص این شغل درد و دل هایی کرد و گفت: روز دریانورد را باید تعریف‌کرد، باید گفت روز افراد خستگی ناپذیر، افراد مظلوم، افراد سخت کوش، در واقع دریانورد روز نمیخواهد، توجه میخواهد، بهتر است سازمان ها از نیروهای جوان داخلی بیشتر حمایت کنند و نیروی کار خارجی را کمتر کنند تا حق و زحمات نیروهای ایرانی ضایع نشود.