مسئولان باید خجالت بکشند

صبح روز دوشنبه 27 شهریور کریستیانو رونالدو به همراه تیم عربستانی‌اش، النصر وارد ایران شد تا در هفته اول لیگ قهرمانان باشگاه آسیا به مصاف تیم پرسپولیس برود البته در استادیوم خالی آزادی. بدون تماشاگر بودن این بازی به دلیل محرومیت تیم پرسپولیس از حضور تماشاگران در یک بازی خانگی توسط کنفدراسیون فوتبال آسیا،  اعلام شد.

رونالدو نام بزرگ و بسیار جذابی برای همه مردم جهان است؛ هم فوتبال دوست‌ها و هم کسانی که از این ورزش هیجان‌انگیز و تیمی چیزی سردر نمی‌آورند. نامی که اگر حضورش در هرجای دیگر دنیا هم اعلام شود، هوادارانش را مثل زنبورهای عسل به دور کندو جمع خواهد کرد. پس اگر شمار بالایی از مردم ایران هم نه تنها از پایتخت که از سایر شهرها به فرودگاه امام بروند، اتوبوس حامل رونالدو را دوره کنند و تا مسافت طولانی یعنی تا هتل اسپیناس پالاس، در سعادت‌آباد، با او همراهی کنند، از تپه‌های مشرف به هتل بالا بروند، بالا و پایین بپرند، گریه کنند و نام رونالدو را فریاد بزنند و مهم نباشد جوان باشند، پیر یا کودک؛ زن یا مرد.

این‌ها تصاویری بودند که در شبکه‌های خارج و رسانه‌های سایر کشورهای جهان هم مخابره شد و برخی آن را مایه شرمساری دانسته و به این مردم تاختند. و البته بسته بودن روابط ایران نسبت به سایر کشورهای پیشرفته و عجیب بودن حضور مهمان خارجی مشهور و معروف. در این میان جامعه شناسان و پژوهشگران و افراد دقیق به وقایع اجتماعی نظرات و کارشناسی‌های زیادی ارائه دادند.

«آرمان ملی» برای واکاوی این ماجرا با امان‌ا... قرایی مقدم، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه تماس گرفته تا این جمله را چند بار از زبان او بشنود که در این حرکت و حواشی و اتفاقات رخ داده، نه مردم و جوانانی که نیاز به شادی و هیجان دارند بلکه مسئولان باید شرمنده باشند.

مثل همه جوانان دنیا

امان ا... قرایی مقدم، به «آرمان‌ملی» می‌گوید که برخی این استقبال مردم از رونالدو و شکل آن را دور شدن از ارزش‌ها دانسته و می‌گویند که مردم باید خجالت بکشند که چرا چادر زدند و رفتند دنبال رونالدو! اما من با قطعیت این را می‌گویم که مسئولان باید  از مساله درس بگیرند.

این استاد دانشگاه ادامه می‌دهد که این فرد ورزشکاری‌ است که در سطح بین‌المللی شهرت دارد و تلویزیون خودمان به مراتب تصویر و بازی‌اش را پخش می‌کند و خب جوان ما هم مثل همه جوانان دنیا می‌خواهد نشان دهد زنده و پویاست؛ دنبال نوآوری است و از ورزشکاران محبوب جانبداری می‌کند و از نظر من این هیچ خجالت ندارد و دور شدن از ارزش‌ها و هنجارهای فرهنگی محسوب نمی‌شود.

اگر مردم دنبال رونالدو نیفتند باید تعجب کنید

به گفته قرایی مقدم، جوان شادی می‌خواهد و این فرد یعنی رونالدو و امثال او را چون در سال‌ها، آقای گل و... می‌داند دنبالش افتاده؛ این امری طبیعی است و اگر نیفتد باید تعجب کنید!

او ادامه می‌دهد که تنها چیزی که در سطح کشور برای جوان مانده این است که احساساتش را ابراز کند به ورزش و ورزشکاران بزرگ روی بیاورد چون در جامعه ما به علت عدم ارتباط، ابزار دیگری وجود ندارد. حالا چنین ورزشکاری که شهرت جهانی و محبوبیت دارد به ایران آمده؛ خب جوان دنبالش می‌افتد! نه تنها جوان که میانسال هم دنبالش می‌افتد و از آنجا که ورود جوانان را به استادیوم در این بازی ممنوع است چه توقعی دارید؟ نرود دنبالش بیفتد؟ شما چه کار کردید؟

این جامعه‌شناس درباره عملکرد مسئولان توضیح می‌دهد که مسئولانی که امکانات برای شادی و نشاط مردم فراهم نمی‌کنند باید پاسخگو باشند. او می‌گوید: ‌از لحاظ سیاسی، روحی، روانی و اجتماعی چنین عملکردی برای خود مسئولان مضر است و به زیان خود آن‌ها تمام می‌شود؛ صدمه روحی و روانی به جوانان می‌خورد از نظر سیاسی اینگونه اتفاق می‌افتد که فاصله جوانان و مسئولان زیادتر می‌شود و این اعتماد و همرنگی که مهم‌ترین سرمایه اجتماعی است را ضعیف می‌کند.

توهین به مردم

اما قرایی مقدم بر این نکته تاکید دارد که کار  برخی مسئولان ناشیانه و از نظر جوانان بد بوده و توهین به عقل و درایت و درک و فهم آن‌هاست و این کاری است که نباید انجام می‌شد و جوانان ما به همین خاطر و بر اساس یک تئوری اثبات شده، هرچه بیشتر مخالفت کنند، برای رسیدن به آن علاقه‌مندتر می‌شوند.

او ادامه می‌دهد که وقتی درِ استادیوم را بسته‌اند و مردم حق ندارند رونالدو را از نزدیک ببینند، اینطور به استقبال رونالدو می‌روند.

این جامعه‌شناس این سوال را مطرح می‌کند که چرا باید بگوییم این‌ها ارزش‌های فرهنگی ما را تخریب کرده  است!

او دوباره می‌پرسد که جوان اگر این کار را نکند چه کار کند؟ مردم می‌خواهند رونالدویی که شهرت جهانی دارد و دوباره تاکید می‌کنم خودمان هم او را بزرگ کرده‌ایم، را ببینند که چطور بازی می‌کند و از نزدیک ببینند. ببینند که چطور پرسپولیس این تیم ایرانی مقابل رونالدو بازی می‌کند و شوقشان را بروز دهند و این کجایش خجالت دارد؟