محسن کوهکن: هماهنگی میدان و دیپلماسی، نقطه اقتدار در برابر آمریکا شد

مثلا در دوره دولت سازندگی موضوع مذاکره درباره آزاد شدن اموال ایران در ازای آزاد شدن گروگان‌های آمریکایی در لبنان انجام شد که گروگان‌های آمریکایی آزاد شدند ولی این کشور به تعهد خود عمل نکرد و طلبکار هم شد. موضوع دیگری که ایران و آمریکا درباره آن مذاکره کردند، درباره افغانستان در دو دهه گذشته بود. آخرین موضوع هم برجام بود که آمریکا از آن به صورت غیرقانونی خارج شد. محسن کوهکن گفت: در همه این سال‌ها ایران به درستی تشخیص داد که نباید به آمریکا اعتماد داشته باشد. فرقی نمی‌کند چه دولتی در آمریکا بر سر کار باشد زیرا همه این دولت‌ها بدعهد هستند. قذافی به آمریکا اعتماد کرد و تمام تاسیسات هسته‌ای خود را برچید اما آمریکا به تعهدات خود در برابر لیبی عمل نکرد. یاسر عرفات گفته بود که بزرگ‌ترین اشتباه او اعتماد به آمریکا بود؛ بنابراین تجریه تاریخی به ما می‌گوید که نباید به آمریکا در مذاکره اعتماد داشت. این فعال سیاسی درباره اینکه چرا این بار آمریکایی‌ها مجبور شدند در مذاکرات مربوط به آزادسازی اموال بلوکه شده ایران و آزادی زندانیان به تعهدات خود عمل کنند، گفت: نکته اول اینکه این اموال به کشور ایران تعلق داشت و در ازای فروش نفت باید به ایران باز می‌گشت اما قلدری آمریکا مانع آن شده بود. نکته دیگر اینکه طرف آمریکایی متوجه شد در ایران اختلافی میان میدان و دیپلماسی وجود ندارد تا بتوانند از آن سوءاستفاده کنند. در واقع هماهنگی میان تصمیمات ستادی و میدانی به نقطه قوت و اقتداری در برابر آمریکا تبدیل شد. آمریکا هم در مقابل از خود خوش عهدی نشان داد تا از دیدگاه خود بتواند وارد موضوعات دیگری برای مذاکره شود. کوهکن تصریح کرد: جدا از اینکه دیپلماسی در این موضوع خاص خوب عمل کرده یا نه، باید به این موضوع اشاره کرد که اولین گام دولت سیزدهم در بحث سیاست خارجی از بین بردن اختلاف میان ستاد تنظیم روابط خارجی یعنی وزارت خارجه و اقدامات میدانی بود که همین آزادسازی اموال ایران نتیجه این اقدام دولت بود.