بازار سرمایه؛ ریزش قیمت سهام

 این تغییرات در حالت کلی به دو صورت ریزش و رشد قیمت سهام رخ می‌دهد. با توجه به اهمیتی که سرمایه‌گذاران برای بازده سهام خود قایل هستند، پدیده‌ ریزش قیمت سهام که منتهی به کاهش شدید بازده می‌شود، در مقایسه با رشد قیمت سهام بیشتر مورد توجه سرمایه‌گذاران است. ادبیات مالی عمدتاً به استدلال‌های مبتنی بر نظریه نمایندگی برای انگیزه‌های مدیریت جهت پنهان کردن اخبار بد متکی هستند. با این وجود از چشم‌انداز سرمایه‌گذار، باور ناهمگن سرمایه‌گذار می‌تواند موجب سقوط قیمت شود. این‌که آیا پنهان کردن اخبار بد- یعنی عدم شفافیت- ناهمگنی را بین سرمایه‌گذاران افزایش می‌دهد یا نه، باید به‌طور دقیق مورد تحلیل قرار بگیرد. توسعه مقیاس مستقیمی از باور ناهمگن سرمایه‌گذار کار چالش برانگیزی است که ممکن است منجر به این شود که تحلیل‌ها، نقش ناهمگنی سرمایه‌گذار را، در باعث ریزش قیمت سهام بررسی کنند. قسمت عمده تحلیل‌های تجربی اخیر درباره علل تعیین کننده مخاطره ریزش قیمت سهام از چارچوب نظریه نمایندگی جین و میرز (2006) پیروی می‌کند. آن‌ها استدلال می‌کنند وجود عدم تقارن اطلاعاتی بین ذی‌نفعان درون‌سازمانی و ذی‌نفعان برون‌سازمانی می‌تواند در مخاطره ریزش قیمت سهام موثر باشد. ارائه اطلاعات در خصوص عملیات و سایر فعالیت‌های شرکت از جمله وظایف مهم مدیران تلقی می‌شود. ارائه این اطلاعات به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند به ارزیابی وظیفه مباشرت یا حسابدهی مدیران در مورد منابع در اختیار آن‌ها بپردازند. این موضوع سبب می‌شود مدیران که مسئول تهیه اطلاعات مالی‌اند، باید همواره بکوشند عملکرد مالی شرکت را به بهترین شکل ممکن گزارش کنند. اطلاعات نامتقارن به مدیران امکان مخفی کردن اخبار بد را به مدت طولانی جهت به حداکثر رساندن پاداش، حفظ موقعیت شغلی و به حداقل رساندن دعواهای ناشی از افشای اخبار بد را فراهم می‌سازند. اگر مدیران با موفقیت، جریان اطلاعات منفی را به بازار سرمایه مانع شوند، توزیع بازده‌های سهام نامتقارن خواهد بود. زمانی‌که انباشتگی اخبار بد از حد آستانه‌ای بگذرد، آن‌ها بلافاصله برای بازار آشکار شده و در نتیجه افت بزرگ و به تبع آن ریزش در قیمت سهام روی می‌دهد.

*حسن چناری

کارشناس مالی و مدرس دانشگاه