پیامدهای بیتوجهی به فقر
در روز چهارشنبه هفته گذشته تصویری در شبکههای اجتماعی و رسانههای ایران منتشر شد که در آن مردی در یکی از ایستگاههای مترو تهران روی ریل قطار نشسته تا خودکشی کند.
با هوشیاری و توقف راننده قطار شهری از این اتفاق جلوگیری شد اما تصویر مربوط به این حادثه در حد وسیعی در رسانهها و شبکههای اجتماعی در ایران بازنشر و نظرات و تحلیلهای فراوانی درباره آن ارائه شد. هویت فردی که قصد خودکشی داشت معلوم نشده. بسیاری از کاربران شبکههای اجتماعی این رخداد را یکی از صدها رخداد مشابه در جامعه ایرانی دانستند که بهخاطر فشارهای اقتصادی و به پایان رسیدن امیدواری رخ میدهد. برخی این مرد ناامید از بهبود معیشت و زندگی را نماینده بخش بزرگی از جامعه ایران دانستند که در زیر فشارهای اقتصادی آسیب میبینند و در سیاستهای دولت هیچ نشانهای برای بهبود زندگی آنها دیده نمیشود. جامعهشناسان بسیاری از جمله دکتر تقی آزاد ارمکی، دکترمصطفی مهرآیین، محمدرضا جوادییگانه از ماهها قبل هشدار داده بودند در صورتی که سیاستمداران ایرانی در فضای پس از انتخابات ریاست جمهوری، تصمیمهای امیدبخش اتخاذ نکنند، امیدواری ایجاد شده در جامعه با سرعت به ناامیدی و یاس تبدیل شده و با تشدید وضع اقتصادی ایران و فقیرتر شدن فقرا، میزان بزهکاری و جرم و جنایت نیز در جامعه بالا خواهد رفت. برخی از مطالعات اجتماعی نشان میدهد در بیشتر جوامع از جمله ایران بین تشدید فقر و فشارهای اقتصادی از یک سو و یاس اجتماعی از سوی دیگر و افزایش جرم و بزهکاری و آسیبهای اجتماعی رابطه مستقیم وجود دارد. در حال حاضر نیز جامعه ایرانی در پی اعلام عدم رفع تحریمهای اقتصادی و احتمال تشدید تنش با آمریکا و اسرائیل دچار نگرانی شده و این نگرانی بر همه روابط اجتماعی و وضعیت اقتصادی اثر منفی گذاشته و پیشبینی میشود اگر برای کاهش این نگرانی اقدامی اتخاذ نشود و سیاستهای جدیدی که امید را به جامعه تزریق کند اتخاذ نشود احتمالاً در ماههای آینده با چالشهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بیشتری روبهرو خواهیم بود و این نشان میدهد که مدیران دولتی باید بیشتر به فکر معیشت و اشتغال عموم جامعه باشند.
* امیر دبیریمهر
جامعهشناس سیاسی
ارسال نظر