تقابل یا تعامل با آمریکا؟
در ابتدای این یادداشت باید بگویم باتوجه به تحرکات اخیر دولت چهاردهم، پزشکیان میخواهد تنش را بین دو کشور از بین ببرد و حتی اگر در این راه نیاز به دیدار رودررو هم باشد، مشکلی وجود ندارد.
46 سال از تقابل با آمریکا میگذرد. بارها وقتی با چهرههای تندرو مانند حسین ا... کرم، حجتالاسلام نبویان، حمید رسایی و... در دانشگاهها و مراکز دیگر مناظره میکردم از آنها میخواستم تا فقط یک مورد را نشان دهند که این تقابل برای کشور فایده به همراه داشته است. اکنون فرصتی پدید آمده تا بسنجیم و ببینیم که رفتار قهرآمیز چه حاصلی برای نظام و ملت ایران بههمراه داشته است؟ کسی نمیگوید و حتی از ذهن کسی هم نمیگذرد که برویم و نوکر آمریکا بشویم تا هرچه آنها گفتند، چشم بسته بپذیریم و بهآنها وابسته شویم. این تعبیر صددرصد اشتباه است. بلکه با رفع تنشها و درگیریها، وارد فضای تعامل شد. اگر این تعامل وجود داشته باشد، در صورتی که مطالبهای هم داشته باشیم با گفتوگو میتوانیم آن را به دست آوریم. بارها و بارها در انتظار جواب ماندم ولی جوابی از سوی تندروها داده نشد. در برابر اینکه آنها پاسخی به من ندادهاند ولی بهشخصه میتوانم فهرستی از ضربهها ارائه کنم که عدم تعامل و تاکید بر عدم رابطه با این کشور، به نظام و ملت ما آسیب وارد کرده است و آن را در اختیار رسانهها و طیفهای تندرو قرار دهم. کسانی که با تنشزدایی و ایجاد خط ارتباطی بین دو کشور مخالفت صریح میکنند، باید بتوانند جواب سوال مرا بدهند. نکته قابل توجه این است، در سالی که ترامپ از برجام خارج شد، در واقع چیزی از این توافق باقی نمانده بود زیرا تندروها با تمام توان در مقابل برجامی قرار گرفتند که مورد تایید نظام بود. به عبارت دیگر ترامپ تیر خلاص را به شقیقه برجام زد. تندروها، پایداریها و کسانی که امروز با FATF و همزیستی و تنشزدایی به کمک دیپلماسی مخالفند، در آن دوره موفق شدند سرمایهگذارانی را که با برجام به ایران آمده بودند، از کشور فراری دهند. آنها همواره تلاش میکنند تا چهره افرادی مانند محمدجواد ظریف و دیگر نفرات معتدل را تخریب کنند. در صورتی که دولت نتواند راهی باز کند، با وجود این چالشها، نمیتوان انتظار داشت که بتواند در مورد روند مذاکرات تصمیم بگیرد.
صادق زیباکلام
تحلیلگر مسائل سیاسی
ارسال نظر