مسئولان قوا و مشکلات مردم

روسای سه قوه کشور که هدایت کشتی طوفان‌زده اقتصاد را به عهده دارند، تلاش دارند که ساختار تصمیم‌گیری کشور را به ریل درست هدایت کنند. در میان همه ملت‌های جهان، بدون تعارف و تملق، مردمی به صبرو حوصله و مقاومت ما ایرانی‌ها وجود ندارد. سرچشمه بسیاری از گرانی‌ها در برخی تصمیم‌ها نهفته است و اگر در ساختار تصمیم‌گیری کشور وحدت رویه وجود داشته باشد، تا حد زیادی از افزایش ناگهانی قیمت محصولات کشاورزی خبری نخواهد بود. تردید نیست که افزایش قیمت‌ها مخصوصا در حوزه مواد غذایی، به‌طور زنجیره‌ای بر بسیاری از اقلام دیگر اثر می‌گذارد. در این شرایط حقوق‌بگیران، مخصوصا بازنشستگان و افراد بیکار، در بلاتکلیفی و اضطراب گرفتار می‌شوند. هراس جوانان در جهت تشکیل خانواده و فرزندآوری، سبب می‌شود که پرونده ازدواج را بایگانی کرده و از فکر آن بیرون بیایند. تندروی‌های بدون تحلیل و حمله به این و آن نیز، تنها موجب تشویش افکار عمومی شده و به شکل غیر مستقیم باعث افزایش آمار افسردگی خواهد شد که به نوبه خود در خانواده‌ها موجب بروز اختلافات و تضادها می‌شود. با همه اینها مهم‌ترین دستاورد و نتیجه چنین نشست‌هایی این است که مردم با بیان مشکلات از زبان دولتمردان و دیگر مسئولان بلندپایه کشور قدری آرام می‌شوند. باید تلاش شود که این آرامش طولانی باشد نه اینکه بعد از چند روز از بین برود. موضوع دیگر، تعطیلی‌های پی‌درپی به علت آلودگی هوا و‌... نه تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه بر دشواری‌های موجود خواهد افزود. تحریم‌های کمرشکن فشار مضاعف به مردم تحمیل کرده است و اگر زمینه رفع این تحریم‌های ظالمانه فراهم شده، باید هرچه زودتر اقدام شود که بیش از این تحریم‌ها به کشور و شهروندان ضربه وارد نکند. عده‌ای سود خود و ‌اطرافیانشان را در تداوم تحریم‌ها می‌بینند و این افراد از سفره‌های محرومان بی‌خبرند. چه خوب می‌شد اگر این افراد از چرخه خارج می‌شدند که مسئولان بتوانند با خیال آسوده تصمیم بگیرند و برای رفع تحریم‌ها تلاش کنند. افرادی که با پول این مردم و به واسطه تحریم‌ها به دارایی‌های بزرگ رسیده و هر فصل را در یکی از ممالک و مناطق گرانقیمت و منحصر بفرد سپری می‌کنند، آیا از درد پدری نیازمند که نسخه به دست، آواره خیابان‌ها می‌شود خبر دارند؟ مسئول محترمی که با عنوان کمک به واحد‌های تولید دارو، ناگهان قیمت داروها را چند برابر کرده‌، آیا نمی‌توانست در جهت حمایت از مردم و‌ افرادی که بیمار در خانه دارند، تلاش می‌کرد؟ درست است که صنایع دارویی باید مورد حمایت و پشتیبانی قرار گیرند، اما این حمایت‌ها باید از جیب چه کسانی پرداخت شود؟ زندگی با حمایت‌های دولتی و حیات کمیته امدادی و زیست بر پایه مساعدت‌های بهزیستی چیزی نیست که موجب افتخار باشد و بی‌تردید، موجب رنج و درد مسئولین متعهد و باوجدان خواهد بود.

 * مجید ابهری

آسیب‌شناس اجتماعی