پشت پرده تخریب هدفمند

چنانکه پیامبر مکرم اسلام نیز در حدیثی می‌فرمایند: «خیرالامور اوسطها؛ بدین مفهوم که بهترین امور، حدّ میانه در آن است.» لذا در مقاطع مختلف نیز ثابت شده که هر زمان در هر حوزه‌‌ای تندروی پیش گرفته شده مضرات و زیان‌های آن دامن کشور و جامعه را گرفته و هر وقت نیز بر مبنای میانه روی و اعتدال پیش رفتیم مواهب و ثمرات آن را در یافتیم. اما گویی اینکه برخی افراد و جریانات اصلا میانه‌ای با میانه‌روی و اعتدال ندارند و گویا جهان‌بینی و نوع نگاه‌هشان با تندروی، افراطی‌گری و اتخاذ مواضع رادیکال گره خورده است. جریاناتی که از ابتدای انقلاب نیز در قالب‌های مختلف به دنبال کنش‌گری و اتخاذ مواضع رادیکال و افراطی بودند و از همان زمان حیات امام(ره) تا کنون با رفتارها و عملکردهای خود همواره کشور در ورطه‌های خطرناکی انداخته‌اند. این جریان متصلب که اساسا منافع ملی را در منافع خود می‌بیند و هر چیزی را مخالف منویات و اهداف خود ببیند تخطئه و تخریب می‌کند گاه بر ضد منافع ملی در کف خیابان به حمله، اتهام و اهانت به دولت و دولتمردان و مقامات مشغول بوده و گاه که تصادفا در مدارج دولتی و اجرایی و تقنینی قرار گرفته از این تریبون‌ها به تخریب و تخطئه پرداخته‌اند. البته در نگاه دوم این تخریب‌ها فقط در مقامات یا افراد مختلف خلاصه نمی‌شده؛ بلکه بیشتر زیان و آسیب آن به کشور و منافع ملی می‌رسیده چرا که مواضع واپس‌گرایانه آنها در حوزه‌های مختلف به جای اینکه کشور را رو به سوی توسعه و پیشرفت سوق دهد بدتر با نوعی عقبگرد و هدردادن منافع و فرصت‌ها مواجه می‌کرده است. به همین جهت است که در دولت‌هایی که به نحوی بر آمده از تندروها بوده یا حمایت آنها را داشته شاهد دستاورد یا عملکرد مثبتی در جهت حل مشکلات کشور و تامین منافع ملی نبوده‌ایم. این در حالی است که هر گاه دولتی هم برای کار و حل مشکلات کشور تشکیل شده این جریانات تند و افراطی فقط درصدد زمینگیرکردن آن دولت‌ها عمل کردند. نمونه بارز و عینی این مساله را می‌توان در نوع مواجهه تندروها با دولت مستقر مسعود پزشکیان دید. جایی‌که با وجود طرح شعار وفاق ملی برای همکاری همه جریانات با دولت باز هم شاهدیم که تندروها به جهت نگاه ذاتی خود علم مخالف و تخریب دولت برداشته‌اند و به لحاظ مسائل مختلف گاه پزشکیان را هدف قرار می‌دهند، گاه ظریف را مورد هجمه، اهانت و تخریب قرار می‌دهند. البته کار بدین جا ختم نشده و تخریب‌های تندروها جدای از پزشکیان و دولتمردانش به سایر روسای قوا نیز رسیده تا مشخص شود آنها نگاه جریانی و سیاسی ندارند و گویی با رویکردهای حاکم در قوای سه‌گانه مشکل دارند.

* هجمه به سران قوا

حملات تندروها این روزها دیگر از دولت فراتر رفته و فراقوه‌ای شده است و در کنار دولت سران قوا را نیز مورد تخریب قرار می‌دهند. امری بسیار خطرناک که نشان می‌دهد گویا جریانی با برنامه‌ریزی از پیش تعیین شده به این مساله ورود کرده است. نگاهی به عملکردهای تندروها در چند وقت اخیر این مهم را بیش از پیش عیان می‌کند. تخریب پزشکیان و دولت که عادی و همواره در دستور کار است، قالیباف رئیس مجلس نیز هر از چندی از سوی جریان تندرو به اتهامتات مختلف مورد هجمه قرار می‌گیرد. اما اینکه تندروها بخواهند سویه تخریب‌ها و هجمه‌های خود سوی دستگاه قضا و رئیس قوه قضائیه ببرند امری بسیار قابل تامل است. به‌ویژه حجت‌الاسلام محسنی اژه‌ای که اساسا خود را در چارچوب یک گروه یا طیف سیاسی قرار نمی‌دهد. اما در یکشنبه‌ای که گذشت هجمه‌هایی به رئیس قوه قضائیه وارد شد که نباید به سادگی از کنار آن گذشت. علی خضریان، از نمایندگان عضو جبهه پایداری گفت: «باید از جناب آقای دکتر اژه‌ای یک تشکر ویژه بکنم؛ در حالی که مجلس یک شبهه و فسادی را در واگذاری هتل‌های بنیاد مستضعفان فریاد می‌زند، ایشان با حضور خود در مجموعه بنیاد مستضعفان نشان دادند که باید عزم ما برای مبارزه با فساد جدی‌تر باشد؛ چون حاج‌آقای رئیسی را دیگر نداریم که پشتیبان ما باشد و مبارزه با فساد بخواهد انجام شود. ما باید برای مبارزه با فساد دست به کمر خودمان بگیریم.» رسایی دیگر نماینده تندرو نیز با حمله به ظریف خطاب به قالیباف اظهار کرد: باید از آقای اژه‌ای صراحتا مطالبه کنید که ورود کنند. می‌گویند که در این مورد شاکی وجود ندارد پس مدعی‌العموم چه می‌شود؟ امیرحسین ثابتی دیگر نماینده تندرو نیز در توئیتی نوشت: یکی از موضوعات پرتکرار در تذکرات نمایندگان انتقاد از عملکرد دستگاه قضا بود. بی‌عملیِ دیوان عدالت در تعیین تکلیف حکم غیرقانونی ظریف، عدم ظهور حکم زنگنه به خاطر پرونده کرسنت و حضور عجیب آقای اژه‌ای در بنیاد مستضعفان باعث انتقادات گسترده شد که ضروری است مورد توجه قرار گیرد. این حملات به اژه‌ای و مهم‌تر از آن مقایسه وی با مرحوم رئیسی آن هم در شرایطی که پرونده‌های مختلفی در دستگاه قضا در دست بررسی است نشان از برنامه‌‌ریزی مشخص برای تخریب هدفمند در یک مسیر خاص دارد. محسنی اژه‌ای در دوران ریاستش بر قوه، تلاش داشته چهره‌ای میانه‌ای از خود نشان دهد که سعی بر جنگ با گروه‌های مختلف ندارد و شاید هم این رفتار و رویکرد وی منجر به خشم بیشتر جریان رادیکال شده است.

* حمله به اژه‌ای

بسیاری هجمه‌ها به رئیس قوه قضائیه را با یک پرونده مهم و در دست بررسی از سوی دستگاه قضا بی‌ربط نمی‌دانند. بله؛ پرونده «چای دبش» که برخی افراد نام آشنا نیز در آن حضور دارند و به نظر می‌رسد که طی آینده‌ای نزدیک احکام آن اعلام شود باعث شده تا برخی تکاپو‌ها در جهت تخریب رئیس دستگاه قضا انجام شود. چه اینکه با نزدیک شدن به جلسات پایانی دادگاه دبش، هیاهوی سیاسی در جامعه رو به افزایش است و تندروها از کف خیابان تا صحن مجلس در پی ایجاد آشوب ذهنی و روانی در جامعه هستند تا اذهان را از مساله اصلی منحرف و به سمت مسائل دیگری بکشانند. یک روز 150 نفر نماینده با انتشار متنی دستنویس و بدون نام و امضا و حتی بدون ارسال به دستگاه قضائی، رئیس قوه قضائیه را در موضوع انتصاب ظریف مورد هجمه قرار می‌دهند و روز دیگر در کف خیابان و میدان پاستور، به رئیس مجلس اولتیماتوم اعلام افساد فی‌الارض و شعار مرگ بر رئیس‌جمهور می‌دهند. به‌نظر می‌رسد که تندروها می‌دانند وقت بررسی حساب نزدیک است و هیاهوها و ملتهب‌کردن فضا نیز بدین علت است که جریان خاص باید در پیشگاه مردم پاسخگو باشد که چطور با ژست عدالت‌خواهی و ضدفساد در برهه‌ای از زمان از متهمان یکی از بزرگ‌ترین فساد‌های اقتصادی محسوب می‌شود؟ چه اینکه گفته می‌شود دو تن از وزرای دولت سابق یعنی ساداتی‌نژاد و فاطمی‌امین در این پرونده حضور دارند و به نظر می‌رسد هجمه به رئیس دستگاه قضا نیز به جهت همین موضوع باشد. آنچه مسلم است سرنوشت پرونده چای دبش که به‌زودی حکم آن صادر می‌شود پاسخ ابهامات را خواهد داد و همچنین هجمه‌های اخیر را معنا خواهد کرد. چنانکه مهدی کشت‌دار مدیرعامل خبرگزاری میزان وابسته به قوه قضائیه در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «چرا ناگهان هجمه علیه قوه قضائیه گسترش یافته و حملات چندجانبه شروع شد؟ قاضی پرونده چای‌دبش: در جلسات گذشته تقریبا نسبت به تمام متهمان، تفهیم اتهام صورت گرفته. آخرین دفاع بیش از ۳۰ متهم اخذ شد و از تعداد دیگری از متهمان آخرین دفاعیات اخذ می‌شود. زمان صدور حکم نزدیک است».