یک فیلتر و این همه مصیبت!

 برخی به جای ارائه راهکارهای مناسب، به محکوم کردن این و آن پرداخته و‌ به قصد تزکیه حیطه خود، دیگران را محکوم به پردازش و دخالت در آلوده ساختن جامعه مخصوصا جوانان نمودند. براساس یک سنت مذموم و ناپسند، بخش اعظمی از قصورات به دایره مسئولیت دیگران نهاده شد، بدون آنکه نگاهی به سهم خود و افراد این سوی چرخه داشته باشند. گاهی دشمنان در لباس دوست کارهای خود را انجام می‌دهند و گاهی دوستان بی‌توجه به بایسته‌ها و الزامات، آگاهی را مد نظر قرار نمی‌دهند و تصمیم‌های بی‌اثر یا کم‌اثر می‌گیرند. جوانان و نوجوانان ایرانی، گاهی سهم بیشتر یا مساوی در ساعات مصرفی درفضای مجازی داشته و حتی درجداول تنظیم شده توسط محققان ردیف‌های اول تا چهارم اختصاص به جوانان ما دارد. سایت‌ها و اتاق‌های بی‌در و دروازه در فضای مجازی، با عنایت به تحلیل‌های رفتارشناسان در مبادله اطلاعات مورد نیاز جوانان، توانستند در گسترش بی‌بندوباری تا حدود زیادی موفق عمل کنند. تا زمانی که فیلترینگ به شکل حاد امروزی در نیامده بود، دسترسی به این سایت‌ها خیلی سخت بود اما با گسترش فیلترینگ، فیلترشکن‌ها هم زیاد شدند و انواع فیلترشکن‌ها در دسترس قرار گرفت. بعد از آن بود که دسترسی به این منابع مسموم آسان شد. در مدارس و مخصوصا سطوح دبیرستانی می‌توان ضمن بهره‌مندی از تخصص اولیا در محورهای یادشده، آنها را درجایگاه مربیان زبده قرار داد. مبادله اطلاعات بین خانواده و مدرسه، می‌تواند از آسیب‌های آشکار و نهان در این زمینه‌ها پیشگیری کرده و زیان‌های وارده را به حداقل برساند. جناب رئیس‌جمهور در لیست وعده‌های انتخاباتی خود، دست روی بخش‌های آزار دهنده در جامعه گذاشتند و در این میان ساماندهی اینترنت و تبدیل این عرصه به بخش‌های مثبت و حذف موانع آزاردهنده بیش از سایر نکات خودنمایی می‌کرد. در جایگاه آسیب‌شناس اجتماعی بعد از چهل سال پژوهش و مطالعه فیلتر کردن برخی سایت‌ها و فضاهای رایانه‌ای، مرا به این نتیجه رساند که هرچند هنوز بعد از این همه کش و قوس، عده‌ای فرق بین رایانه و یارانه را تمیز نداده، ولی در زمره مدافعان قرار گرفته‌اند. در هر حال به عنوان یک معلم سالخورده، در این فضا از عزیزان خواستار تشخیص و تفکیک و تمیز دادن موانع و راه‌حل‌ها بوده و ‌درخواست می‌نمایم با تشکیل یک کارگروه مجرب مرکب از صاحبنظران و کارشناسان به تجزیه و تحلیل عوامل حاشیه‌ای پرداخته و عوامل مشوق و تسریع کننده را تفکیک نموده و برای تصمیم‌گیری به هیات مرکب از رئیس‌جمهور و مدیران ارشد ارائه دهند. قطعا تصمیمات حاصل از این ترکیب کارآمد، نتایجی مفید و موثر به دنبال خواهد داشت.

*مجید ابهری

آسیب‌شناس اجتماعی