دایره چانه‌زنی تیم مذاکره کننده

 همان‌طوری که ایران اعلام کرد برای شروع دور جدید مذاکرات در نیویورک برنامه‌ریزی شده بود و با همان خطوط ترسیم شده پا به مذاکرات گذاشتند. همچنان که در خبرها آمده است مذاکرات روند مثبتی دارد و باز بودن باب مذاکرات خودبه‌خود پیش‌زمینه‌ای است تا خشونت‌ها فی‌مابین کاهش چشمگیری داشته باشد. اگر ایران و اروپا بتوانند در مذاکره به نگاه مشترکی برسند روند رسیدن به‌توافع سرعت بیشتری می‌گیرد و امیدواری‌ها بیشتر می‌شود. طرفین می‌توانند به توافق جدیدی مانند برجام دست پیدا کنند و یا اینکه در چارچوب دیگری به نگاه مشترک برسند. یکی از موارد اصلی که بین ایران و آمریکا همواره چالش برانگیز بوده به موضوعات هسته‌ای باز می‌گردد. اگر این چالش حل شود خواهیم دید که مذاکره و گفت‌وگو بین تهران واشنگتن آسان‌تر خواهد بود. طرفین در روند مذاکره آن‌قدری باید بر روی مسائل مطرح شده چکش‌کاری و بحث کنند تا در نهایت به نتیجه‌ای واحد برسند. به‌همین دلیل نمی‌توانیم نقطه پایانی برای این دور مذاکرات مشخص کنیم. در حال حاضر گفته‌اند که مذاکرات ادامه خواهد داشت. طرف ایرانی باید مسائلی که می‌خواهند مطرح شود و در ادامه برای اینکه اروپایی‌ها در چارچوب قرار بگیرند، نیاز است حداقل و حداکثری برای جواب‌هایی که می‌خواهد بشنود آماده کند تا در ادامه نحوه برخورد اروپایی‌ها قابل پیش‌بینی شود. در واقع همه چانه‌زنی‌ها در محدوده همین حداقل‌ها و حداکثرها باشد. به این نکته هم توجه داشته باشید، میزان قدرتی که حاکمیت به تیم‌ مذاکره کنند برای چانه‌زنی خواهد داد در روند کار تاثیر بسیاری می‌گذارد. اینکه تیم مذاکره کننده تا چه‌حدی اجازه دارد تا جسارت بحث و تبادل نظر داشته باشد و اینکه در چه مواردی می‌تواند پیش‌روی کند، در آینده این دوره مذاکرات حیاتی خواهد بود. اروپایی‌ها می‌خواهند بیش‌ترین امتیاز را از ایران بگیرند و تلاش دارند تا همه موارد هسته‌ای ایران را جزءبه‌جزء بررسی و موشکافی کنند. همین موضوع نشان می‌دهد که تلاش ایران نقش بسیاری در آنچه به نتیجه خواهد رسید دارد. اگر این شیوه ادامه یابد می‌توانیم انتظار خبرهای خوبی در حوزه دیپلماسی داشته باشیم. اگر بنا باشد که همچنان در زمینه‌های مشترک بحث نکنیم، نتیجه همانی خواهد شد که «سعید جلیلی» برای ایران رقم زد.

*علی اصغر زرگر

تحلیلگر بین‌الملل