وفاق ملی پزشکیان یک‌طرفه است

مصداق بارز این مساله ماجرای ورود دلواپسان بهارستان به انتصاب محمدجواد ظریف به معاونت راهبردی ریاست جمهوری است که با استناد به قانون مشاغل حساس درصددند او را از این مقام برکنار کنند. در حالی که به اذعان برخی کارشناسان مجلس صرفا در حوزه کابینه و وزرا می‌تواند بر دولت نظارت داشته باشد و بیش از این مصداق دخالت در کار قوای دیگر و اشکال در تفکیک قوا است. در این راستا به نظر می‌رسد که دولت باید در چنین اموری در مقابل مخالفان به طور قانونی ایستادگی کند و از ظرفیت‌های قانونی برای به کرسی نشاندن برنامه‌های خود استفاده کند. در این راستا برای بررسی مواجهه دولت با دلواپسان، مجلس و تحقق وعده‌های دولت از جمله رفع فیلترینگ «آرمان ملی» ‌با غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی نماینده ادوار مجلس و عضو شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه به گفت‌وگو پرداخته است که می‌خوانید.

*دلواپسان از هیچ تلاشی برای تخریب دولت دریغ نمی‌کنند، اما همچنان رئیس‌جمهور معتقد به وفاق ملی در قبال آنها است، با این وجود مواجهه دولت با تندروها را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

وقتی وفاق یک طرفه می‌شود، همین خروجی را پیدا می‌کند که امروز شاهد آن هستیم. از روز اول هم گفتیم که پایداری‌ها با چیزی به نام وفاق کنار نخواهند آمد. البته جریاناتی مثل جریان آقای قالیباف یا آقای حداد داستان متفاوتی دارند و انصافا آدم‌های عاقلی هستند، یعنی از نظر عقل سیاسی عاقلند، اما پایداری‌ها اساسا در یک فضای دیگری سیر می‌کنند. اینها دنبال جهان دیگری هستند. ما از روز اول هم گفتیم ولی خب خود آقای پزشکیان اصرار داشت که من می‌توانم اینها را سر خط بیاورم در حالی که اینها با هیچ‌کس تعامل ندارند. برخلاف آنچه که در ظاهر نشان می‌دهند، در خلوت و در جلسات خصوصی‌شان دامنه نقدشان بسیار فراخ است. اینها خود را از دیگر جریان‌های سیاسی خیلی فراتر می‌دانند. البته تصمیم آقای پزشکیان تعامل با اینها بوده و از این نظر امیدواریم آقای پزشکیان حرف دوستداران خود را قبول کند و بپذیرد که پایداری‌ها اهل رفاقت، دوستی، آشتی، وفاق، مودت، وحدت و کنار گذاشتن اختلافات نیستند. تا جایی که از سابقه و رفتار این جریان دیده شده، پایداری‌ها از اختلاف، دعوا، درگیری و تنش نان می‌خورند و اگر وارد وفاق شوند، حتما بساط آنها جمع و نانشان قطع می‌شود. ممکن است در عالم واقع کسانی مثلا خشونت‌ورز باشند و به همین دلیل در خدمت عده دیگر قرار بگیرند تا خشونتشان را اعمال کنند اما در عالم سیاست جایی برای خشونت‌ورزی نیست. سیاست جایی برای دعوا نیست، جایی برای نان خوردن از جنگ و تنش نیست. آقای پزشکیان اصرار بر وفاق دارد اما به نظر نمی‌رسد که از دل این جریان وفاق بیرون بیاید، مگر اینکه علاقه‌مند باشند تجربه جدیدی در عالم سیاست داشته باشند. البته باید یادآوری کرد که وفاق در بخشی جواب داده است. من نمی‌گویم وفاق تماما شکست خورده است، بلکه بخشی از وفاق جواب داد. انصافاً آقای قالیباف مردانگی کرد و پاسخ آقای پزشکیان را داد. حالا اگر امتیازی گرفته باشد، در امتداد همان وفاق معنا می‌یابد و در باب کم بودن یا زیاد بودن امتیاز به دست آورده می‌توان گفت‌وگو کرد. همینجا بگویم بازی برد- برد بود، در حد سی به هفتاد یا سی‌وپنج به شصت‌وپنج، اگر قصد امتیاز دادن داشته باشیم و امتیاز بیشتر برای آقای قالیباف بوده و خب، هر دو بردند. پایداری‌ها در این موارد کاملا صفر یا صد نشان داده‌اند و از این رو نمی‌توان انتظار تعامل و هماهنگی و همسویی با آنها داشت. آقای پزشکیان نمی‌تواند با اینها تعامل و وفاق کند. متد اینها مقابله و مواجهه است و غیر از خودشان کسی را قبول ندارند. مثلا ببینید چگونه می‌گویند ایران باید تنگه هرمز را ببندد یا حرف‌هایی درباره ترور رهبران کشورها و اسمش را ترور مومنانه گذاشته‌اند! نگاه اینها به مشکلاتی که برای کشور پدید می‌آید، منطقی نیست.

* با توجه به قانون مشاغل حساس که این روزها باعث شده تا مجلسی‌ها به‌واسطه آن به دنبال برکناری آقای ظریف معاون راهبردی رئیس‌جمهور باشند، اساسا این قانون و حواشی آن را چگونه می‌بینید؟

برخی از کسانی که امروز با آقای ظریف مقابله می‌کنند در دوره قبل هم بوده‌اند. کسانی بوده‌اند که فرزندانشان در خارج زندگی می‌کردند و حتی صحبت‌هایی درباره فروش فیلترشکن هم مطرح شده بود. می‌خواهم بگویم اولا این اقدام مجلس برخلاف فرمایش مقام معظم رهبری دخالت در انتصابات است. قانون اساسی تکلیف مجلس را مشخص کرده و مجلس در حدود وزرا حق دخالت دارد، معاونین وزرا ربطی به مجلس ندارد و این دخالت است. یعنی از این حیث حداقل انتظار داشتیم آقای قالیباف اشکال می‌گرفت و این خواسته را رد می‌کرد. هر چند که اخطار قانون اساسی هم کسی نداد و متاسفانه اینگونه شد، اما این چندگانگی رفتار پایداری‌ها تعجب برانگیز است که چطور شما قبل از این، وزرا یا معاونینی داشته‌اید که فرزندانشان در خارج بودند و سکوت کردید؟ شما الان در فرقه خودتان در مجلس افرادی دارید که اینها گرین کارت آمریکا دارند، چرا اعتراض نمی‌کنید و چرا علیه خودتان یک قانون تصویب نمی‌کنید؟ شما الان نمایندگان مجلسی دارید که گرین کارت آمریکا دارند، این همه تناقض در رفتار را چگونه توجیه می‌کنید؟ به خاطر همین است که اصلا پایداری‌ها محبوب نیستند. آقایان ظریف، آذری جهرمی و تعدادی از دوستان یک تنه باعث شدند که آقای پزشکیان در انتخابات پیروز شود لذا طبیعی است که پایداری‌ها برای کنار گذاشتن آنها هر کاری بکنند. از کوچک و بزرگ از ابر و باد و مه تا خورشید را به خدمت گرفته بودند تا نامزدشان رای بیاورد اما خب، آقای جلیلی مورد اقبال جامعه قرار نگرفت و رای نیاورد. در بین برخی مسئولان هم متاسفانه کسانی بودند که بیانیه دادند و تمایل سیاسی خود را فاش کردند اما در هر حال آقای جلیلی رای نیاورد. کسانی حتی به نظر می‌رسد که ابایی نداشتند از اینکه آخرت خود را برای دنیای دیگر بفروشد و این واقعا عجیب است. خدا حفظ کند مقام معظم رهبری را که اگر ورود نکرده بودند، آقای پزشکیان از صندوق در نمی‌آمد، اما این شور و هیجان بر مردم را ظریف، آذری جهرمی و تعدادی از دوستان دیگر ایجاد کردند که حالا مورد بی‌مهری پایداری‌ها قرار گرفته‌اند.

چندگانگی رفتار پایداری‌ها تعجب‌برانگیز است که چطور شما قبل از این، وزرا یا معاونینی داشته‌اید که فرزندانشان در خارج بودند و سکوت کردید؟

*با توجه به اینکه آقای دکتر پزشکیان وعده‌های مهمی در تبلیغات انتخاباتی و بعد در دولت در حوزه فیلترینگ داد و هم‌اکنون نیز صحبت‌‌هایی از لزوم رفع فیلتر می‌شود آیا نباید نوعی شفاف سازی از موانع پیش‌رو دولت برای مردم ایجاد شود؟

اتفاقا بنده هم کاملا موافقم که در این حوزه باید شفاف سازی صورت بگیرد. اولاً مخالفین فیلترینگ مشخص شوند و مردم بدانند، دوماً اسامی فیلترشکن فروش‌ها منتشر شود. آقای بایدن در دوران انتخابات قول داد و گفت من شهریه‌های دانشگاهی و بدهکاری دانشجویان را می‌بخشم اما نتوانست و گفت در کنگره و سنا ا این افراد با من مخالفت کردند و من نتوانستم به قولم عمل کنم. آقای پزشکیان هم بیاید بگوید که اینجا این افراد با من همراهی نکردند و من در شورای عالی انقلاب فرهنگی و فضای مجازی مطرح کردم، در آنجا این افراد مخالفت کردند و نگذاشتند من به قولم عمل کنم. از همه مهم‌تر این شائبه بسیار تلخ وجود دارد که بخشی از کسانی که در فروش فیلترشکن دست دارند و در این کار بسیار پرکار هستند، با برخی از مخالفان برداشتن فیلترینگ همسو و نزدیک هستند. انتشار اسامی مخالفان از سوی آقای پزشکیان البته کار آسانی نیست و فضا را ملتهب خواهد کرد اما اگر این احتمال هم وجود داشته باشد، این افراد دست و پای خود را جمع می‌کنند. همین تقاضایی که آقای مهاجری از آقای پزشکیان کرد و خیلی تقاضای خوبی بود، که گفت اگر نمی‌توانید فیلترینگ را بردارید اسامی کسانی که مانع هستند را بدهید. بالاخره مردم باید بدانند که چه کسانی در صدد ایجاد یا امتداد چنین محدودیت‌هایی هستند.

* با توجه آنچه که از سوی دولت مطرح می‌شود و با توجه به مطالبات جامعه، آیا عزمی برای حل این مساله می‌بینید؟

فیلترینگ چیزی جز هزینه نبوده است. این همه هزینه به زندگی مردم اضافه شد، چه نتیجه‌ای به دست آمد؟ هم کاربران تلگرام زیاد شد، هم کاربران اینستاگرام زیاد شد، هم کاربران یوتیوب و ایکس و الی آخر. شبکه‌های اجتماعی قبلا بالغ بر ۲۵ میلیون نفر کاربر داشتند اما الان بالای ۵۰ میلیون رسیده‌اند. می‌بینیم که فیلترینگ فقط هزینه کردن و مردم را در تنگنا و محدودیت قرار دادن است. آیا این احتمال وجود ندارد که مردم بگویند همه این کارها و فیلترینگ و محدودیت‌ها فقط برای این بود که جیب عده‌ای پر شود؟ یعنی پافشاری عده‌ای که دنبال اعمال محدودیت هستند، خواه‌ناخواه این شائبه را ایجاد کرده است که گویی همکاری‌هایی بین اینها وجود دارد. مثل اینکه شما راهی را می‌بندید بعد عوارض می‌گیرید. فقط هزینه‌ای به سبد زندگی مردم اضافه شده است. بعد آقای رسایی می‌گوید که برای جنگ با دشمن در این فضا باید باشیم. چرا به شعور مردم توهین می‌کنید؟ چقدر این حرف‌ها توهین آمیز است! بنابراین فیلترینگ هیچ نتیجه‌ای نداد. فیلترینگ باعث شده تا زیرساخت‌های ما آسیب ببیند. به‌خاطر همین فیلترینگ است که امنیت شبکه تا حدی مخدوش شده است. در نهایت من فکر می‌کنم دست‌های مشکوکی وجود دارد وگرنه دلیلی ندارد که برای برداشتن فیلترینگ دربرابر همه توضیح‌ها و نظرهای کارشناسی موضع سرسختانه گرفته شود. بعد همین دولت باید سالی 2 میلیارد دلار هزینه کند که بتواند فیلترینگ را گسترش بدهد. کاری بیهوده و عبث که معلوم نیست برای چیست. باید نگران بود و باید زودتر اقدام کنیم که ایلان ماسک یا کسی مانند او کاری کنند که فیلترینگ به طور کلی بی‌اثر شود. ماهواره‌هایی بگذارند که مردم به آن وصل شوند و کار خود را انجام دهند. با این حال آقای پزشکیان همه این موارد را جمع می‌کند ولی مشکل یکی دوتا نیست یعنی چالش‌هایی برای این کشور در برجام، فیلترینگ، قانون حجاب، کلینیک ترک بی‌حجابی، قرارگاه سقط جنین و... برای مردم ایجاد مشکل می‌کنند. چرا باید به جنگ مردم برویم؟ در حالی که اینترنت برای رفاه مردم است و هزینه‌ها را کمتر می‌کند. باید دولت الکترونیک و دیجیتال ایجاد شود. چرا هرچیز که باعث رفاه و آسایش مردم است برای همان شمشیر می‌کشید؟