راهکار وفاق ملی

 این مشکل نه فقط در ظاهر بلکه در برخی باورها و رفتار شخصی وجود داشته که هنوز هم این مشکل را داریم. البته به یمن گسترش ارتباطات، بیداری مردم و مبارزات مدنی که تاکنون صورت گرفته نسبت به گذشته تفاوت‌های زیادی ایجاد شده است. امروز دیگر نحوه برخورد با یک اهل سنت، اقلیت مذهبی یا زنان در افکار مردم ارتقا پیدا کرده ولی هنوز این نقیصه در مواردی خود را نشان می‌دهد. کاری که دولت آقای پزشکیان انجام می‌دهد البته بی‌سابقه نیست. چرا که ما در دولت‌های گذشته هم از خانم‌‌ها در سطح وزیر داشتیم هر چند که از اهل سنت خیلی کم بوده که در این دوره انجام شده است. به هر جهت این قدم‌های که برداشته می‌شود بیشتر نمادین است، اما به طور واقعی زمانی اتفاق می‌افتد که به جایی برسیم که به جای اینکه سهمیه‌ای در نظر گرفته شود یا به طور مشخص از این اقشار بگذارند و به طور طبیعی اینها راه پیدا کنند. یعنی در انتخاب استانداران در برخی استان‌های مشخص بتوانیم بیشتر از اهل سنت استفاده کنیم. یا خانم‌ها به طور طبیعی بتوانند در کابینه حاضر باشند و حتی نیمی از کابینه را تشکیل دهند و امروز که بیش‌ترین فارغ‌التحصیلان دانشگاهی از خانم‌ها هستند می‌تواند این سهم خیلی بیشتر و بالاتر باشد. این زمانی اتفاق می‌افتد که همه باورها به آن سمت باشد. البته این کاری هم که دولت آقای پزشکیان انجام می‌دهد جای تقدیر و تشکر دارد و بالاخره یک قدم مهم و نمادینی است که می‌تواند راه را برای آن منظور باز کند. از طرفی روشی که دولت آقای پزشکیان درباب وفاق ملی در پیش گرفته در اصل وفاق دولتمردان گذشته و فعلی است و به نحوی بخشی از کسانی که در سایه در صحنه بودند و کنشگر سیاسی هستند آنها هم مشارکتی از طریق تصدی پست‌های اجرایی داشته باشند. اما به نظر می‌رسد این روش چندان پاسخگو نیست به‌خاطر اینکه ممکن است مجموعه دستگاه اجرایی را هم با کندی روبه‌رو کند. مردم به یک دیدگاه رای دادند و انتظار دارند آن دیدگاه هم جوابگو باشد. لذا مخلوطی از دیدگاه‌ها در دستگاه اجرایی خیلی مفهوم ندارد. این منجر به وفاق بین مردم و حاکمیت نمی‌شود. بلکه وفاق بین مردم و حاکمیت زمانی اتفاق می‌افتد که حقوق، مطالبات و آزادی‌ها مردم به رسمیت شناخته شده و حاصل شود.

*هدایت‌ا... آقایی

فعال سیاسی اصلاح طلب