دیگر نمی توانستیم از صبر بگوییم

 ایران همواره اسرائیل را یکی از دشمنان اساسی خود در ابعاد منطقه‌ای و بین‌المللی دانسته و می داند و حتی در بسیاری مواقع آن را از آمریکا بدتر خوانده است. چرا که آمریکا را به عنوان یک دولت در نظام بین‌الملل به رسمیت می‌شناسد ولی اسرائیل را به عنوان رژیم غاصب صهیونیستی می شناسد. آنچه که وجود دارد آن است که تل‌آویو می‌خواهد این تله تنش را تبدیل به یک دام اساسی برای رودررویی و تقابل میان تهران و تل‌آویو قرار داده و عرصه را بر تهران بسیار تنگ‌تر نماید. تا قبل از پاسخ ایران،اسرائیل خود را در اوج قدرت می‌دید چرا که توانسته بود ضربات کاری در حد حذف فیزیکی سید حسن نصرا... فرد دوم امت اسلامی از نظر گفتمان غالب در تهران ایجاد کند. اما اسرائیل ترور او را در دستور کار قرار داد و تهدیدهایی که تهران در باب غزه در باب رفح، در باب تنگه فیلادلفیا و مسائل مربوط به ورود احتمالی اسرائیل به جنگ با حزب‌ا... کرده بود نه تنها مقر اصلی این حزب را را با حمایت ایالات متحده آمریکا از بین برد بلکه مهم‌ترین رهبر تاریخی این گروه را نیز مورد اصابت بمب‌های سنگرشکن خود قرار داد و وی را شهید کرد. این بعد از ترور اسماعیل هنیه، ماجرای سفارت ایران در سوریه و دیگر تحرکات اسرائیل، اوج گیری کشمکش میان تهران و تل‌آویو است که با ارسال پیام‌های مستقیم اعلام جنگ به تهران صورت می‌پذیرد. لذا ایران تلاش داشت با نمایش صبر استراتژیک از رودررویی با اسرائیل خودداری کند چرا که رودررویی با اسرائیل تنها رودررویی با تل‌آویو نیست بلکه باید با متحدان اسرائیل که سطح وسیعی از کنشگران اصلی نظام بین‌الملل در اتحادیه اروپا و آمریکا را در بر می‌گیرد و حتی روسیه و چین را بنا به دلایلی در یک وضعیت حمایتی قرار می‌دهد رو در رو شود. لذا درگیری با تل‌آویو تنها درگیری با یک رژیم غاصب و صهیونیستی نیست بلکه درگیری با محور غرب در بخش قدرت عینی محسوب می‌شود. و لذا می‌بینیم که نخست وزیر اسرائیل نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به راحتی تهران را مورد تهدید خود قرار می‌دهد و نه تنها تهران را تهدید می‌کند بلکه همان لحظه یکی از مهم‌ترین عوامل مقاومت در منطقه را ترور می کند. چرا که در همان لحظات بود که دستور حمله صادر و با یک ارزیابی اشتباه استراتژیک که نتانیاهو در نیویورک است جلسه‌ای فراهم می‌آید که در آن اصلا نصرا... خود شرکت دارد و به فرصتی تبدیل می‌شود تا عملیات انجام شود. از طرف دیگر اکنون ایران در بافت موقعیتی قرار گرفته است که در اوج شکوفایی یک ابر بحران توسط اسرائیلی‌هاست. اگر پاسخ ندهد جنگ هیبت و حیثیت را باخته است و هم اعضای مقاومت در منطقه و هم نیروهای خود در داخل را با ریزش‌های درونی مواجه می‌کند. آنها ایران را در این نقطه قرار دادند و بالطبع رها نمی‌کنند. با این همه نشانگان باز هم می‌توان از صبر استراتژیک سخن گفت؟

مهدی مطهرنیا

رئیس اندیشکده آینده اندیشی سیمرغ