ایران تجربه موفق چین
از زمان بنیانگذاری جمهوریِ خلق چین(۱ ژانویه ۱۹۱۲) تاکنون، دوگانگیِ روابط آمریکا و چین واقعیتی پذیرفته در روابط بینالملل بوده است.دو کشور در عین حال که رقیب هم بودهاند، ناگزیر به همکاریهای استراتژیک نیز تن دادهاند.
در ۱۵ ژوئیۀ ۱۹۷۱ نیکسون اعلام کرد که دعوت دولتِ چین برای دیدار رسمی از پکن را پذیرفته است.چندی بعد، سازمان ملل جمهوری خلق چین را به رسمیت شناخت و حتی عضو دائمی شورای امنیت کرد،جایگاهی که از ۱۹۴۵ از آنِ جمهوریِ چیانگ کای شک بود. پس از نیکسون، همۀ رئیس جمهوریهای آمریکا جز دونالد ترامپ در جهت عادیسازی روابط کشورشان با چین کوشیدهاند.حاکمان چین کمونیست نه تنها در سیاست خارجی تجدیدنظر نمود و با ارتقای روابط با دنیای غرب سرمایه گذاران خارجی را جذب و بر سرعت عمران و آبادانی و توسعه و پیشرفت کشورشان همت گذاردند برای تسهیل تعاملات در داخل کشور نیز ساختار حاکم بر کشور را به نحو زیر آماده و همراه نمودند: تصویب نخستین قانون اساسی ۲۰ سپتامبر ۱۹۴۵، قانون اساسی کنونی ۴ دسامبر ۱۹۸۲ و تصویب تازه ترین شیوه های حکمرانی ۲۰ دسامبر ۱۹۹۹. به این ترتیب بی شک رقیب اصلی و اولیه ایالات متحده آمریکا کشور چین می باشد.دلایل اصلی این تحول همان طور که در بالا اشاره رفت «در گذشته نماندن و استقبال از شرایط و ابزارهای جدید حکمرانی مطلوب» است. مناسبت ارائه این یادداشت سفر رئیس جمهور به اجلاس سازمان ملل است.پس از ذکر حقایق و دادن علامت مثبت توسط آقای دکتر پزشکیان در اولین مصاحبه با خبرنگاران در هفته گذشته تا آنجا که شنیده و مشاهده کرده ام اکثریت ملت منتظر نخستین سفر پیش روی ایشان به سازمان ملل است.پیشنهاد می شود ۱-نطق آقای رئیس جمهور ضمن در برداشتن دیدگاه های مهم جمهوری اسلامی ایران طعم و مزه آن پیام تنش زدایی و ارتقای روابط با همه کشورهای جهان به استثنای رژیم اشغالگر قدس باشد.۲-مناسب خواهد که زمینه مذاکره یا حداقل دیدار و احوالپرسی دو وزیر خارجه فراهم شود.اگر روسای جمهور ایران و آمریکا با یکدیگر مواجه و روبرو شدند دست بدهند.۳-اگر از طرف آمریکا پیشنهاد دیدار و مذاکره در سطح وزرای خارجه ارائه گردید از طرف ایران رد نشود.مناسب ترین زمان شروع بهبود روابط و تعاملات بین ایران و آمریکا اجلاس سران در سازمان ملل است.آقای دکتر پزشکیان و دیگر سران نظام توجه نمایند که اتفاقات در همین حد تاثیر روانی بسیاری بر اوضاع کشور خواهد داشت و تهران مجددا شاهد حضور هیأت های اقتصادی و سیاسی و شرکت های بخش خصوصی جهت سرمایه گذاری و ایفای نقش پیمانکاری در کشورمان پس از توافق برجام و حتی بیشتر خواهد بود.در داخل کشور نیز انحصارات و در نتیجه رانتخواری ها کم کم جای خود را به رقابت خواهد سپرد.
*علی محمد نمازی
فعال سیاسی
ارسال نظر