اعتماد به کابینه وفاق ملی

به نظر می‌رسد حداقل آنچه که طی دو، سه روز گذشته صورت گرفته؛ نمایندگان مخالف بیشتر به بررسی جهت گیری سیاسی برخی از وزرا پرداخته‌اند به جای اینکه به توانمندی و شایستگی و ظرفیت نامزدهای پیشنهادی به وزارتخانه‌ها بپردازند. اتفاقا در سوی دیگر این موافقین بودند که بیشتر به توان و شایستگی و تخصص نامزدهایی که برای وزارتخانه‌ها معرفی شدند توجه کردند. از این رو به نظر می‌رسد اگر مخالفین برخی از وزارتخانه‌ها به نکاتی که بیانگر توانمندی نامزدها بود توجه می‌کردند یا آن نکات را مطرح می‌کردند، شاید افکار عمومی را هم اقناع می‌کرد. در همه ادوار گذشته معمولا چنین بحث‌هایی انجام می‌شد. این نیست که مثلا فقط در همین مجلس بررسی شایستگی وزرا، ابعاد یا عملکرد سیاسی وزرا مورد نقد قرار می‌گیرد بلکه در مجالس مختلف بحث‌هایی که امروز در مجلس هست، این بحث‌ها نیز مطرح می‌شد. اما آنچه به نظر می‌رسد امروز کمی پررنگ‌تر است اینکه درخصوص تقریبا بخش عمده‌ای از وزارتخانه‌هایی که کارگروه‌ها به رئیس‌جمهور پیشنهاد دادند، بحث‌های سیاسی در خصوص این وزرای پیشنهادی کارگروه‌ها به رئیس‌جمهور پررنگ‌تر هست و به طور مشخص وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و وزارت کار رفاه و تعاون و وزارتخانه‌هایی از این دست. به نظر می‌رسد با توجه به عنوانی که رئیس‌جمهور محترم تحت عنوان دولت وفاق ملی برای دولت چهاردهم برگزیدند، اگر مجلس به این عنوان توجه بکند، طبیعی است همچنان که برخی از نامزدهای پیشنهادی وزارتخانه‌ها همسویی با رئیس‌جمهور محترم حداقل در انتخابات نداشتند و بلکه برخی از نامزدها در مقابل طرفداران رئیس‌جمهور بودند، حال که رئیس‌جمهور یک گام بسیار بلند برای تحقق وفاق ملی برداشته است، طبیعی است که مجلس هم باید اگر قرار است این وفاق ملی تحقق پیدا کند باید گام تکمیلی را بردارد. مباحثی که طی روزهای گذشته مطرح شد، چون عمدتا یا غالب مسائل سیاسی در مورد برخی از وزرا مطرح شد و شایستگی‌های فنی یا توانمندی‌های مدیریتی در حاشیه قرار گرفت، به نظر می‌رسد اگر قرار است رئیس‌جمهور منتخب به برنامه‌ها و همچنین وعده‌های انتخاباتی خود تحقق ببخشد، باید رویکرد مجلس هم همسوی راهبرد رئیس‌جمهور برای اجرای شعارهای او باشد.

*هادی حق شناس

اقتصاددان