هاشمی و غم غربت کیمیا‌ها

 رئیس فقید مجمع، آن‌روز مطابق معمول از همه  ورزشکاران تجلیل کرد. ولی از یک نفر به‌صورت ویژه نام برد و گفت: «...جای خانم علیزاده در میان ما خالی است!. او کاری تاریخی کرده که البته قبل از او نیز دختران ایرانی در پارالمپیک نشان داده بودند که زنان ایران از افتخارات مردم و کشور هستند و امیدوارم مسئولان دانشگاه آزاد اسلامی تجلیل جداگانه‌ای از خانم کیمیا علیزاده به جای آورند!.». ۲- اواخر دی ماه ۱۳۹۵ بود و حسینیه جماران میزبان وداع دوستداران بی شمار هاشمی با او بود. مهمانان متفاوت و متمایز زیاد آمده بودند ولی یک نفر به‌صورت ویژه آمده بود تا این بار جایش برای هاشمی، خالی نماند. کیمیا علیزاده آن‌روز به مجلس عزای هاشمی رفت. اول برای ایران. بعد برای هاشمی. چون کیمیا هم مثل میلیونها ایرانی دیگر نگران ایرانِ بعد از هاشمی بود. نگران روزی که ایران و ایرانیان را عده ای برای آنکه «مملکت فقط مال حزب اللهی ها باشد» دست به هر اقدام تلخی در پیش چشم ملت بزنند، تا «هر که دوست ندارد، جمع کند و از ایران برود!». ۳- هنوز از رفتن هاشمی مدت زیادی نگذشته بود، که کیمیا، از خاک وطن دل کند و رفت. از دلایل رفتنش خبر ندارم ولی مطمئنم که هنوز هم هاشمی نگران جای خالی اوست و با دیدن اشک‌های تلخ کیمیا در لباس تیم ملی بلغارستان، آهی سرد می کشد، پشت سر آنانی که از تریبون‌هایی که در اختیار دارند، نمک بر زخم غربت آنان می پاشند. درست است که این روزها دیگر هاشمی نیست، ولی حتماً شریک غم غربت کیمیاهاست!

*محمدمحمودی

دبیر سابق پایگاه اطلاع رسانی آیت الله هاشمی