فرافکنی تندروها با اختلاف‌افکنی

  لذا اینکه برخی فکر کنند که فلان چهره یا شخصیت حتما باید در فلان مسئولیت یا پست قرار گیرد چندان موجه نیست. چرا که اولا رئیس‌جمهور اختیار دارد از هر کسی در پستی که خود می‌خواهد استفاده کند و در ثانی این نوعی تداخل در کار دولت و رئیس‌جمهور است که برخی افراد یا جریان‌ها بخواهند با تحمیل برخی افراد یا انتقادات جهت دار به انتصابات رئیس‌جمهور شرایط را مغشوش کنند. البته اینکه رئیس‌جمهور باید طبق آنچه در زمان انتخابات گفته و وعده داده عمل کند در جای خود محفوظ و اگر طبق این روال پیش برود باید نسبت به رویه در پیش گرفته شده انتقاد کرد، اما اینکه عده‌ای بخواهند به هر انتصاب رئیس‌جمهور در هر موقعیتی انتقاد کرده و هجمه وارد کنند اساسا قابل پذیرش نیست. نگاهی به انتصابات اخیر نشان می‌دهد که بخشی از انتقادات ناظر بر بحث جوانگرایی و استفاده از نیروی جوانی برای انتصاب کارگزاران دولت است اینکه چرا مثلا چهر‌ه‌هایی بعضا سن و سال‌دار به معاونت‌های ریاست جمهوری منصوب شده‌اند. انتقادی که شاید در جای خود قابل بررسی و توجه باشد، اما باید به این نکته هم توجه کرد که استفاده از نیروی جوانی صرفا به معنای گماردن یک جوان بی‌تجریه و مهارت به بر مسندی مهم نیست بلکه در برخی مناصب بیش از جوانب مجرب بودن و توانایی بیشتر دیده می‌شود و اتفاقا این مساله به کارآمدتر شدن دولت نیز کمک می‌کند. لذا اگر محمدرضا عارف امروز به معاون اولی دولت پزشکیان گمارده شده این انتصاب را باید از زاویه توانایی، مهارت و تجربه موفق معاون اولی در دولت اصلاحات نگاه کرد. یا اگر محمدجواد ظریف به سمت معاونت راهبردی منصوب می‌شود این مساله را باید از زوایه ظرفیت بالای وی در مدیریت، تصمیم سازی، تصمیم‌گیری و استفاده از نیروی نخبگانی و رابطه مثبت و موثر با دانشگاهیان در جهت استفاده از خرد جمعی برای پیشبرد بهتر امور در کشور نگاه کرد. لذا اینکه برخی صرفا با دیدگاه یکسویه و انتقادی به تخریب انتخاب‌های رئیس‌جمهور می‌پردازند چون مطلوب نظرشان نیست نمی‌تواند چیزی جز یک بهانه واهی باشد.

* تخریب ظریف و طیب‌نیا

پیش از انتصابات رئیس‌جمهور در معاونت‌ها و مشاورین این صحبت مطرح می‌شد که برخی چهره‌‌های موثر در پیروزی مسعود پزشکیان مثل محمدجواد ظریف، محمدجواد آذری جهرمی یا علی طیب‌‌نیا به عنوان معاون اول رئیس‌جمهور منصوب شوند و به عبارتی راهبران دولت پزشکیان باشند. اما انتصاب محمدرضا عارف به معاون اولی تمام فرضیات معاون اولی سایرین را به هم ریخت. هر چند که ظریف به معاونت راهبردی و طیب‌نیا نیز به سمت مشاور عالی رئیس‌جمهور منصوب شدند. با این حال برخی رسانه‌های تندرو و دلواپس که همواره به دنبال صید ماهی خود از هر موضوعی هستند. انتصاب طیب‌نیا به عنوان مشاور عالی رئیس‌جمهور را نوعی کنار گذاشتن وی از دولت به عنوان فرمانده و راهبر اقتصادی دولت قلمداد کردند و اینکه گویی پزشکیان به وی اعتقادی ندارد. چه اینکه کیهان در این خصوص نوشت: «حالا معلوم می‌شود آن همه ادعا و هیاهو پیرامون جایگاه طیب‌نیا و اهمیت حل مشکلات اقتصادی در اردوگاه مدعیان اصلاحات، شعاری بیش نیست و تنها مربوط به دوره انتخابات و ابزاری برای گرفتن رای مردم بوده است و وقتی پای تقسیم پست‌ها در میان باشد، مشکلات اقتصادی مردم به حاشیه می‌رود و مناسبات جناحی پدرخوانده‌ها تعیین‌کننده خواهد بود.» در حالی که اولا مسائل اقتصادی اولویت دولت پزشکیان است همان‌طور که رهبری نیز بدان اشاره داشته‌اند. ثانیا دکتر طیب‌نیا که یکی از نخبگان و خبرگان اقتصادی کشور است و نمود عملکرد درخشان وی را در دولت اول حسن روحانی شاهد بودیم که تورم به حد قابل ملاحظه‌ای کاهش یافت از دولت پزشکیان کنار نرفته بلکه به جای مراتب اجرایی مثل وزارت یا معاونت در جایگاه تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی اقتصادی قرار گرفته است. چنانکه قطعا رئیس سازمان برنامه و بودجه، وزیر اقتصاد و سایر وزرای اقتصادی و همچنین رئیس کل بانک مرکزی با همفکری رئیس‌جمهور با علی طیب‌نیا انتخاب خواهند شد. لذا تخریب ادامه‌دار پزشکیان و اطرافیانش این بار با کلید واژه «حذف از کابینه» نشان از عمق کینه دلواپسان نسبت به چهره‌های برجسته و کارآمدی دارد که با محبوبیت و عملکردهای مثبت خود موجبات عصبانیت دلواپسان را فراهم آورده‌اند. این نکته هم که رسانه‌های دلواپس مطرح می‌کنند که ظریف باعث شده تا پزشکیان طیب‌نیا را به سمت معاون اجرایی یا دیگر سمت‌های اجرایی نگمارد کذبی بیش نیست و نه تنها ظریف و طیب‌نیا دوستی و همکاری بسیار مسبوق به سابقه‌ای با هم دارند بلکه با این نوع حرف‌های سطحی نمی‌توان میان کارگزاران دولت پزشکیان  اختلاف  و آنها را تخریب و نسبت به یکدیگر بدبین کرد.