دولت شرکت سهامی نشود

 این مساله نه صرفا در انتخابات اخیر که از گذشته تاکنون بوده است. به هر حال هم جریان‌های سیاسی و هم کسانی که در انتخابات همکاری می‌کردند بعضا توقعاتی دارند که ناشی از مسائل ملی است. مثلا انتظاراتشان از رئیس‌جمهور منتخب این است که آزادی‌های مردم را تضمین، مطالبات عمومی را پیگیری و مصالح ملی را در نظر داشته باشد این بخش از توقعات بحق است و هر کسی هم می‌تواند داشته باشد و نه تنها اطرافیان رئیس‌جمهور منتخب بلکه حتی مردم عادی هم می‌توانند چنین توقعاتی از منتخب خود داشته باشند. جریان‌های سیاسی نیز که جای خود دارند و وظیفه دارند که اینگونه مطالبات را از رئیس‌جمهور داشته باشند. اما مشکل آنجایی است که برخی از مطالبات رنگ و بوی شخصی و منفعت خواهی به خود می‌گیرد. البته متاسفانه اینها هم از گذشته بوده نه اینکه جدیدا به‌وجود آمده باشد. لذا طبیعی است که در این دوره هم وجود دارد که این مطالبات متاسفانه لابه‌لای حرف‌های قشنگ گفته و خواسته می‌شود. همان‌طور که آقای رئیس‌جمهور نیز گفته‌اند افرادی که اصرار می‌کنند برای لابی کردن و به کرسی نشاندن افرادی که از نزدیکان خود هستند این مساله باید به عنوان یک ضعف فرهنگی و آسیب تلقی شود که در آسیب‌شناسی اجتماعی هم باید دیده شود. هر کسی اعم از رسانه‌ها و کسانی که فعالیت سیاسی می‌کنند وظیفه دارند که اینگونه مطالبات را شناسایی کنند، کنار بزنند و به آنها توجه نکنند. بنابر این دسته اول مطالبات که جنبه ملی دارد را باید بحق دانست، اما دسته دوم که در جهت سهم خواهی و منفعت‌طلبی از رئیس‌جمهور منتخب مطالبه‌گری می‌کنند اساسا باطل و تضعیف دولت و رئیس‌جمهور منتخب است. از سوی دیگر باید اذعان داشت که رئیس یک دولت باید در کابینه و جمع مدیران خود از کسانی استفاده کند که بتوانند با یکدیگر تیم تشکیل دهند و همه با هم همدل باشند نه اینکه به طور مکانیکی صرفا به جهت انتخابات در جایگاه‌های مختلف به هم چسبیده باشند و مهم‌تر اینکه دولت مثل شرکت تعاونی نباشد. اگر یک روح مشترک حاکم باشد می‌توان به کارآمدی و توانمندی دولت در حل مشکلات امیدوار بود. این روح مشترک ناشی از این است که تک تک افرادی که در کابینه حضور دارند با منویات، نظرات و اهداف رئیس‌جمهور همراه بوده و از قبل همراهی داشته باشند.

*هدایت‌ا... آقایی

فعال سیاسی اصلاح طلب