پزشکیان و آنزیم هضم جامعه امروز!

 بنابراین جامعه‌ای که به نقطه نه گفتن برسد، جامعه‌ای رشد یافته و مدنی به حساب می‌آید. پس لازم است رئیس‌جمهوری منتخب نحوه مواجهه با چنین جامعه‌ای را دانسته و نکته مهم‌تر این‌که آنزیم هضم خواست و درخواست‌های‌شان را پیدا کند. سوال مهم این است پزشکیان رئیس‌جمهوری منتخب در چنین وضعیتی که جامعه به دو قطب رای‌دهندگان و تحریم‌کنندگان ، بخش شده، چه راه و روشی باید پیش بگیرد؟ البته پزشکیان باید در محاسباتش یک قاعده نانوشته در ساختار قدرت را در نظر بگیرد و آن هم این است که در تمام دنیا، قدرت از بیشه خودش محافظت و مراقبت می‌کند. بنابراین بی‌گدار به آب زدن و عدم درک متقابل بیشه قدرت جامعه و همچنین بیشه قدرت حکومت، هر گونه محاسبه‌ای را به نتیجه درست نمی‌رساند. بنابراین پزشکیان تنها رئیس‌جمهوری‌ است که باید در میان مردم و ساختار حکومت بایستد تا بتواند نقطه تعادل ایجاد کند. اگر پزشکیان از این خط تعادل خارج شود و بدون درک و شناخت وضعیت، نزدیک به این یا آن شود، به احتمال زیاد  با مشکل مواجه خواهد شد. بنابراین پزشکیان در چنین وضعیتی رئیس‌جمهور شده است، پس او نمی‌تواند از مدلِ خاتمی و روحانی پیروی کند چرا که زمین بازی و آدم‌های موجود در آن، تغییر کرده‌اند. آیا پزشکیان نقشه‌ای دارد که بتواند بدون تعارض با حاکمیت، نگاه اکثریت جامعه امروز ایران را که پُر از خواست و درخواست هستند را جلب کند؟ شاید خوانندگان بگویند پزشکیان وظیفه دارد به طور کامل در کنار مردم بایستد اما به عنوان یک روزنامه‌نگار توضیح می‌دهم که جامعه‌ای که آگاه شده و در مسیر  فعالیت‌های مدنی گام برداشته است قاعدتا باید با کم‌ترین هزینه به خواست و درخواست‌هایش برسد. پس لازم است چنین جامعه‌ای، توجه کافی به حاکمیت داشته باشد و به تعبیری  تلاش حاکمیت برای حفظ قدرت خودش را یک امر بدیهی بداند. اگر جامعه به چنین بلوغی رسیده باشد مثل یک شطرنج باز حرفه‌ای عمل می‌کند و گام به گام به دنبال رسیدن به خواست و درخواست‌هایش می‌رود. البته ناگفته نماند پزشکیان باید آنزیم هضم خواست و درخواست‌های اکثریت جامعه امروز ایران را داشته باشد و به درستی ادبیات تغییر و تبدیل را بداند. در غیر این‌ صورت اگر اشتباه محاسباتی بکند، شکل بازی کاملا عوض خواهد شد.

* امید‌ فراغت

 روزنامه‌نگار