عقده‌گشایی دلواپسانه در نماز جمعه

تفاوتی هم نمی‌کند که توهین، تخریب، اتهام و افترا را  در رسانه‌هایشان روانه مخالفان خود کنند یا در نماز جمعه، در صداوسیما منتخب ملت و اطرافیانش را هدف قرار دهند یا از تریبون‌های رسمی و غیر رسمی؛ اما هر چه هست این جماعت  گویی درکی از مفاهیمی چون اتحاد، وحدت و انسجام ملی و منافع ملی ندارند و فقط در راستای منویات و اهداف خود به هجمه و تخریب می‌پردازند.

صحبت درباره دلواپسان و رسانه‌هایشان است که این روزها با برگشت به تنظیمات کارخانه به کار سابق خود یعنی فحاشی، هتاکی و تخریب اشخاص و افراد می‌پردازند. کاری که در دولت سیدمحمد خاتمی با حضور در خیابان یا میتینگ‌ها و گردهمایی‌ها انجام می‌دادند و با رسوخ در برخی ارکان حاکمیت برای دولت وقت هر 9 روز یک بحران می‌ساختند. در دولت احمدی‌نژاد کت شلوارپوش به مناصب دولتی و دانشگاهی رفتند و رویکردها و منویات خود را از آن مناصب در ساز وکار دیگری پی گرفتند. اما در دولت روحانی بازهم به کار سابق خود بازگشتند  و این بار از رسانه‌های خود، تریبون مجلس یا سایر تریبون‌ها به تخریب و هتاکی علیه دولت مشغول شدند. با این حال دولت رئیسی برای آنها موقعیت بسیار طلایی و مغتنمی بود تا با قرارگرفتن در مناصب دولتی، اجرایی و مدیریتی این بار از مناصب رسمی به تخریب و تخطئه جریان مقابل بپردازند و تمامی مشکلات کشور را از صدر تا ذیل به گردن مخالفان بیندازند. اما مساله در جایی مهم شد که با برگزاری انتخابات زودهنگام انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم جریان اصولگرای تندرو با تمام قوا برای پیروزی و نگه‌داشتن کرسی پاستور تلاش کرد و در این مسیر از همه فرصت‌ها و امکانات دولتی و غیردولتی بهره برد تا به هدف خود برسد. اما این مردم بودند که بازی تندروها و دلواپسان را به‌هم زدند و در نهایت با رویگردانی از رویکردهای دولت سیزدهم، کارگزاران و تفکرات حامی به تغییر با مسعود پزشکیان رای دادند. همین امر هم موجب شد تا دلواپسان که به واقع نه از جریان مقابل که از مردم شکست خورده بودند بازهم به یاد گذشته به تخریب، اهانت و توهین بپردازند و پزشکیان و اطرافیانش را مورد هدف قرار دهند. جالب اینکه دلواپسان و رسانه‌هایشان از آنجا که پزشکیان همه را به همکاری و همفکری دعوت کرده و عذر و شرم دارند که مستقیم رئیس‌جمهور منتخب را بزنند؛ چهره معتمد پزشکیان یعنی محمدجواد ظریف را مورد هتک حرمت و توهین قرار می‌دهند.

* توهین به ظریف

تخریب و اهانت به محمدجواد ظریف نه برای امروز که سابقه دیرینه دارد. از همان زمانی که در سال 92 سکان وزارت امور خارجه را پذیرفت و  و جایگاه وزیر امور خارجه ایران را با درایت، سیاست، هوشمندی و تدبیر خود بالا برد. زمانی‌که با 2 سال مذاکره فشرده با قدرت‌های جهانی توانست توافق بزرگی چون برجام را رقم بزند. درست همان دوران که مقام معظم رهبری ظریف و یارانش را امین، شجاع، متدین و غیور خواندند. تندروها، ظریف و هیأت همراهش را خائن، سازشکار و غربگرا خواندند و طی سال‌ها نیز برجام را مصداق خسارت و خیانت قلمداد کردند. همان برجامی که دولت رئیسی به محض استقرار مذاکراتش را در جهت احیا از سر گرفت و این پرسش پیش آمد که اگر برجام بد است چرا تیم مذاکره‌کننده رئیسی را مورد هتک و تخریب قرار نمی‌دهید؟ حال که زمان گذشته و امروز ظریف جدای از کنشگری در عرصه سیاست خارجی به سیاست داخلی آمده و در کمکی شایان به مسعود پزشکیان استان به استان برای او تبلیغ کرده تا منتخب ملت شود باز هم تخریب‌چی‌ها توپخانه خود را علیه وزیر خارجه سابق و محبوب به راه انداخته‌اند. درست از زمانی‌که به گفت‌وگوی ویژه خبری رفت و در مقام رئیس شورای راهبری انتخاب وزرای دولت چهاردهم به تشریح فرایند انتخاب وزرا در دولت چهاردهم پرداخت. جایی‌که کیهان با برداشت غلط از صحبت‌های ظریف او را ضدشیعه و اظهاراتش را متناقض با قانون اساسی و مبانی صریح اسلامی خواند و با حمله به پزشکیان نیز او را به اجاره دادن دولت به ظریف متهم کرد. البته این تنها واکنش نبود بلکه محمود نبویان، نماینده تندرو تهران در مجلس نیز یا حمله به  ظریف نوشت: «برای بزرگ شده‌ آمریکا که پوست، گوشت و خونش در دیار کفر شکل گرفته، بدیهی است که شیعه بودن یا مسلمان بودن در نظرش امتیازی محسوب نشود، بلکه شاید به تبع اربابان آمریکایی، یهودی بودن برای این‌ها مهم‌ترین امتیاز باشد.» اما مهم‌ترین و‌ بدترین وجه اهانت به ظریف جایی بود که او روز جمعه در نماز جمعه حاضر شد و مورد توهین نمازگزاران قرار گرفت. چنانکه بر اساس ویدئویی که در فضای مجازی و رسمی از نماز جمعه تهران منتشر شده، عده‌ای از مخالفان دولت پزشکیان، شعار «ظریف گورت رو گم کن» سر دادند. جالب اینکه فارغ از فضای سیاسی و مخالفت‌ها فضای نماز جمعه باید عاری از این بداخلاقی‌ها باشد. هر چند که به‌نظر می‌رسد این توهین‌ها  و تخریب‌ها نیز هدفمند و برنامه‌ریزی شده باشد. اما آنچه مسلم است اینها نشان دادند برای تخریب یک نفر حتی حرمت نماز جمعه را نیز نگه نمی‌دارند.

* واکنش‌ها به توهین به ظریف

شعارهای تند علیه محمدجواد ظریف در نمازجمعه تهران با واکنش‌های بسیاری مواجه شد.  عباس عبدی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب در توئیتی نوشت: «با این نحوه شعاردادن علیه ظریف در نماز جمعه، نشان دادند که وقتی قدری از رانت بی‌بهره می‌شوند و می‌بازند اصلا تحمل آن را ندارند. دیگر اینکه به نماز جمعه هم رحم نمی‌کنند همه امکانات دینی و عمومی را در جهت مقاصد خود تلف و نابود می‌کنند.» یاسر جبرائیلی، فعال سیاسی نزدیک به دولت سیزدهم نوشت: «شعاردهی علیه آقای ظریف در نماز جمعه اقدامی غیراخلاقی و دور از شأن نماز و نمازگزار بوده و محکوم است.» محمدعلی ابطحی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب در واکنش به توهین به ظریف در نماز جمعه در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «جناب حاج‌ علی‌اکبری، رئیس ستاد نماز جمعه وقتی فحاشی به آقای ظریف را در نماز جمعه دیدید در موفقیت عملکرد نماز جمعه تردید نکردید؟ قدیم‌ترها اسمش نماز وحدت‌بخش بود. تفرقه که نه، نفرت‌پراکنی در نماز جمعه آیا در تاثیر خطبه‌هاست یا چمبره عده‌ای بر نماز جمعه‌ها؟» علی قلهکی فعال سیاسی اصولگرا نیز نوشت: «خوب یا بد «ظریف» رئیس شورایِ راهبریِ دولتِ منتخب است؛ در زمان تبلیغات انتخابات هم تا توانست فضا را برای مشارکت حداکثری داغ کرد. (فارغ از انتقاد به شیوه‌ ایشان) حالا وی برای شرکت در نماز جمعه به مصلی رفته که عده‌ای می‌گویند «ظریف گورت رو گم کن! » چه بلایی سر نماز جمعه‌ای آمده که روزی مرحوم طالقانی همه‌ طیف‌ها را ذیل آن جمع می‌کرد؟!» محمد مبین فعال رسانه‌ای نوشت: «پزشکیان هنوز دولت را تحویل نگرفته  اینها اینقدر به هم ریخته‌اند ببینید وقتی رانت‌های سه‌ساله شان از دولت قطع شود چه  کارها که نمی‌‌کنند.» عبدالرضا داوری، فعال رسانه‌ای اصولگرا نیز نوشت: «برخلاف اغلب مدیران نظام، جواد ظریف از خاندانی اصیل و صاحب مکنت برآمده و از مواهب مالی مناصب، ثروت‌اندوزی نکرده است؛ به همین دلیل، سیاست‌ورزی او در لیگ برتر است، وقتی اغلب سیاسیون ایران در لیگ محلات بازی می‌کنند. ریشه کینه‌ها علیه ظریف، ذهن‌های نوکیسه و توسعه نیافته هستند.»