نامزدها طوری صحبت میکنند که رایآور باشد
مشارکت بالا همواره مورد تاکید بزرگان کشور بوده است چه اینکه در بسیاری از انتخابات مثل انتخابات ریاست جمهوری سال 96 که آقای روحانی 24 میلیون رای و آقای رئیسی 16 میلیون رای آوردند. اما به واسطه برخی اتفاقات در جامعه و نارضایتیهای مردم این مشارکت کمرنگتر شده است. همانطور که در انتخابات اخیر مجلس شاهد حضور کمرنگ مردم بودیم. اما در انتخابات پیشرو ماجرا کمی متفاوت است و به نظر میرسد که مردم حضور بیشتری در انتخابات داشته باشند.
اما اینکه چه میزان مردم در انتخابات حضور خواهند داشت و مشارکت حداکثری رقم خواهد خورد یا خیر باید دید در طول این تبلیغات ریاست جمهوری و مناظرهها چه اتفاقی خواهد افتاد. لذا از اکنون نمیتوان پیش بینی کرد که کاندیداها تا چه میزان میتوانند باعث ایجاد انگیزه در مردم شوند. اما اینکه کاندیداها چه مسائلی را باید مطرح کنند باید گفت که اگر طرح مسائل با دیدگاه جذب رای مردم باشد یک جور است و طرح مسائل به صورت اینکه واقعی و بر اساس شرایط اجتماعی و سیاسی و آن چیزی که تصویر واقعی جامعه باید انجام شود مطرح شود مساله دیگری است. به نظر میرسد که جز در موارد استثنایی کلا نامزدها به نوعی صحبت میکنند که مردم به آنها رای دهند. چنانکه برخی کاندیداها صحبتهایی میکنند که اصلا شاید در آن هیچ تاثیری نداشتهاند. مثلا میگویند ما باعث شدیم نفت ایران فروش برود یا روابط ایران با کشورهای دیگر بهبود پیدا کند. حال اینکه مشخص نیست این ما چه کسی است در حالی که رئیسجمهور اصلی و مستقر این کارها را کرده؛ اما غیر از رئیسجمهور اصلی جوری وانمود میکنند که انگار اینها تصمیمات اصلی را میگرفتند. از طرفی به رغم اینکه برنامه هفتم را داریم که در مجلس تصویب شد و تمام بیانیههای مقام معظم رهبری هست اما اینها میگویند ما خودمان برنامهریزی کردیم و برنامههای خود را اجرا میکنیم. لذا این ابر مرد نشان دادن خود از سوی کاندیداها برای جذب آراست بدون اینکه واقعیتها را مطرح کنند. واقعا خیلی شجاعت میخواهد که کسی واقعیتها و اولویتها را مطرح کند و سپس راهکارهای حل مسائل بر اساس اولویتها را هم بگوید. لذا هر نوع نگرش در مناظرهها و رقابتهای انتخاباتی نتیجه خاص خود را به دنبال خواهد داشت. یکی بحث جذب رای مردم و دیگری بحث حقیقت گویی. حقیقتگویی در جامعه مشتری ندارد بلکه کسی که به مردم وعده بدهد و وانمود کند که میتواند این کارها را انجام دهد چون خیلی از آدمها به صورت عمیق به کلمات و جملات دقت نمیکنند. ضمن اینکه برخی از ابتدا تصمیم خود را گرفتهاند. یک گروه تصمیم گرفتهاند که فرد موردنظرشان اگر بدترین حرفها را هم بزند باز هم به او رای میدهند. ولی به طور کلی آدمها جذب بیانات شیرین، وعدهها و قولها میشوند. لذا در همه ادوار انتخاباتی و مناظرهها این وعدههای شیرین و سخنان جذاب و نامزدها بوده که برای مردم جذابیت داشته و اکثرا هم به همان کاندیداها رای دادهاند.
*سیدمصطفی هاشمیطبا
فعال سیاسی
ارسال نظر