جامعه‌شناسی سکوت

درست در شرایط حساس و دشوار که تحلیلگران ناآشنا به عمق مسائل موضوعات را تمام شده تلقی کرده و قصد بستن پرونده پیش رو را داشتن نکاتی خودنمایی می کنند که افق های تازه ای پیش روی آنها باز می شود. مثال واضح و‌ مهم موجود در حال حاضر امواج خروشان انسان ها در مراسم متعدد و مختلف شهدای سقوط تاسفبار بالگرد ریاست جمهور شهید بود. چند روز است که شبکه های مختلف ماهواره ای از الجزیره تا mbc و bbc تا سایر شبکه های اروپایی و آسیایی با پخش تصاویر و فیلم های مختلف از مراسم متعدد تشییع و تدفین ضمن ابراز تعجب از سیل جمعیت گاه اجبار به بیان حقایق حضور مردم می نمایند. در این میان تحلیلگران همه فن حریف که در همه موارد داخلی وخارجی صاحب تحلیل و تئوری هستند از آسیا تا اروپا و افریقا مسلط بر امور هستند این بار در این بخش مهر سکوت برلب زده و از بیان حقایق متعدد معذور می باشند. یکبار اینهمه انسان را مجبور به حضور دانسته ، یکبار آنها را اتباع بیگانه به طمع اقامت و کارت ملی قلمداد می کنند اما واقعا این فرضیات درست هستند؟ بلندگوی مزدور بیگانگان که به ایران اینتر ناسیونال معروف است و‌هم از توبره سیا می خورد و هم از آغور، کل جمعیت حاضر در تهران و مشهد را چند ده هزار اعلام می کنند! آیا وجدانا کدام چشم ومقیاس واقعی این جمعیت را چند هزار نفر قلمداد می کنند؟ کدام جامعه شناس و کدامین تحلیل گر این حضور قدرتمند و پرشور را نادیده می گیرد؟ مخالفت و‌ اختلاف نظر با نظام یا برخی از افراد نباید چشم واقع بین مارا کور کرده و ما را از حقیقت بینی دور نماید. عده ای از حاضرین به عنوان شیعیان عراقی نام بردند و عده ای دیگر آنها را فلسطینی قلمداد نمودند. وجدانا کسی از این سینه چاکان نپرسید پرچم های رژیم خونخوار صهیونیزم که جنایت آنها در دادگاه لاهه و نزد وجدان های بیدار به اثبات رسیده در کنار پرچم شیروخورشید ایران چه می کند؟ چه ارتباطی بین آدمکش های صهیونیست و هموطنان به ظاهر ایرانی می باشد؟ بیایید کمی صادقانه فکر کنیم و براساس وجدان بنویسیم در کدام مجلس عزا وغصه شادی رایج و جاری است؟

*مجید ابهری

آسیب‌شناس