ایران، آمریکا و انتخابات ریاست جمهوری
شرایط در دو کشور ایران و آمریکا به گونهای است که برای اولین بار در دو کشور به صورت تقریبا همزمانی بخشی از انتخابات در حال برگزاری است. در ایران و ایالات متحده آمریکا انتخاباتی پیشروست و این شرایط هر روز وضعیت را در عرصه سیاسی برای دو طرف در شرایط انتقادی قرار میدهد.
لذا در ایران اساسا با توجه به آنچه در باب پایان رئیسجمهوری آقای رئیسی رخ داد یک انتخابات زودرس در حال شکلگیری است و در ایالات متحده آمریکا یک رقابت شدید میان جمهوریخواهان و دموکراتها در جریان است. هر دو کاندیدای ریاست جمهوری در ایالات متحده آمریکا توانستهاند رای اعضا و اکثریت احزاب خود را به عنوان کاندیدای نهایی حزب به دست آورند هم بایدن و هم ترامپ توانستهاند به مرحله نهایی راه یابند و اکنون باید منتظر بود تا رقابت این دو نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را ملاحظه کرد و نتایج آن را دید. از طرفی در ایالات متحده آمریکا بر اساس نظرسنجیهای موجود و نظرات مورد مطالعه در نظرسنجیها به ویژه در ایالتهایی با رای لغزان؛ دونالدترامپ احتمال پیروزی بیشتری نسبت به بایدن دارد و این در وضعیت فعلی موجب میشود که جمهوریخواهان دست بالاتری را برای ورود به کاخ سفید در دوره آینده در برابر دموکراتها در وضعیت فعلی داشته باشند. در ایران نیز با وجود اینکه دولت سیزدهم توانسته بود تا حدود زیادی زمینههای ایجاد فضای تغییر و تحول در نیروهای انسانی را به وجود آورد اما با نوعی چالش در باب کارآمدی اقتصادی روبهرو بود. اگر چه هواداران دولت بر این امر احتجاج میورزند که دولت مطلوب آنها توانسته است در سه سال گذشته به دستاوردهای بزرگی دست یابد اما در میدان عمل نارضایتی مردم از بعد معیشت کاهش پیدا نکرده هیچ، بلکه از وضع موجود فزونی بیشتری یافته است که شاهد این امر نحوه حضور مردم در انتخابات مجلس شورای اسلامی در دوره پیشین است که در اسفند ماه سال گذشته انجام پذیرفت. حضوری که نشان دهنده میزان رضایت مردم از عملکرد مسئولان بود. به طبع باید بگوییم در این وضعیت صحبت از مذاکره و رسیدن به نتیجه در مذاکره دو موضوع مجزاست. بیتردید مذاکراتی انجام میشود همواره این مذاکرات بوده، هست و خواهد بود اما اینکه به یک نتیجه معنادار در مسائل موجود میان ایران و آمریکا تبدیل شود تا حدود زیادی در این وضعیت انتقالی دور از دسترس است. در حالی که اگر هم این وضعیت انتقالی نبود تنها کورسویی از امید در این زمینه همواره روشن بود. حال اینکه همین کورسوی امید در همین دوران انتقالی محدودتر هم میشود و بر اساس تغییر و تحولات در ایران و آمریکا عملا نمیتوان پیشبینی کرد که ادامه مذاکرات دو طرف در پرونده هستهای به کدام سو خواهد رفت.
* مهدی مطهرنیا
آیندهپژوه سیاسی اجتماعی
ارسال نظر