شیطنت بیهوده اعراب
از سال 1990 میلادی تا امروز در طول بیش از 30 سال گذشته کمتر نشستی از کشورهای عربی یا شورای همکاری خلیج فارس یا اتحادیه عرب به ویژه در موضوع جزایر ایرانی مشاهده کردیم که در آن یکسری مسائل اختلافی مطرح نشود و به هر حال این ترجیعبند اکثر بیانیههایی است که مطرح میشود.
امارات متحده عربی همواره سعی میکند یک ادبیاتی را تحت عنوان مطرح کردن موضوع جزایر ایرانی به عنوان یک موضوع اختلافی شکل دهد و به هر حال این ادعای سیاسی را معمولا با موضوع داوری بینالمللی همراه میکند تا یک بنیان حقوقی هم شکل دهد. چنانکه دیدیم اخیرا هم این موضوع را به قدرتهای به اصطلاح نزدیک به ایران یعنی چین و روسیه هم کشانده است و سعی میکند که این موضوع را به عنوان یک بحث اختلافی مطرح کند. در طرف دیگر میبینیم که اولا کشورهای عربی تاریخی از بیکفایتی سیاسی نسبت به مسائل و چالشهای اصلی دنیای عرب دارند. مثلا در مساله فلسطین از ابتدا کشورهای عربی سعی کردند آن را به عنوان یک مساله عربی مطرح کنند و همین حالا نیز از اینکه ایران در مساله فلسطین صاحب نقش و نفوذ باشد همواره اظهار مخالفت میکنند. کما اینکه دیدیم زمانی که تنها قطعنامه مربوط به جنگ غزه حدود دو سه ماه پیش صادر شد در همان زمان نیز نماینده کشورهای عربی به جای اینکه اسم کشورهای اسلامی را بیاورد اسم کشورهای عربی را برد و تلویحا سعی کرد که اسمی از ایران مطرح نشود. در همین مساله نیز روز به روز دنیا شاهد عقبنشینی کشورهای عربی است. زمانی کشورهای عربی فلسطین را یک آرمان مطرح میکردند اما امروز آن را یک معضل مطرح میکنند. زمانی برای این آرمان هزینه میکردند و میجنگیدند ولی بعد از 4 دهه شکستهای تحقیرآمیز در مقابل اسرائیل در سال 1948، 1956، 1967 و 1973 بعد از شکست در 4 جنگ بزرگ مسیر سازش را گرفتند و در این مسیر ما دیدیم که حتی در قالب آنچه که شورای امنیت سازمان ملل شکل داده بود یعنی جایی که قرار شد 52درصد سرزمینهای فلسطین برای فلسطینیها باشد روز به روز اعراب عقبنشینی کردند تا جایی که به چیزی کمتر از 9 درصد این سرزمینها حتی قانع شدند و حتی پذیرفتند شهرک نشینیها را نیز جزو قلمرو اسرائیل بیاورند ولی در طرف مقابل در میان 58 اختلاف ارضی، مرزی و بهرهبرداری در حوزه خلیج فارس یک موضوعی تحت عنوان اختلاف بین ایران و امارات را مطرح میکنند و سعی میکنند که این موضوع را زنده نگه دارند. در حالی که خود امارات و کشورهای عربی نیز میدانند که جزایر 3گانه تنب کوچک، تنب بزرگ و ابوموسی استراتژیکترین حوزه سرزمینی ایران هستند و هیچ وقت هم نمیتوانند به یک نتیجه دست پیدا کنند. منتها آن موضوع را به یک عامل اختلافی تبدیل کردند برای اینکه کماکان یک عامل ضد وحدت بخش بین کشورهای عربی و ایران موجودیت داشته باشد.
حشمتا... فلاحتپیشه
تحلیلگر مسائل بینالملل
ارسال نظر