وظیفه رسانه‌ها دفاع از حقوق مردم است

 این اظهارات رئیس جمهور در نشست با مدیران رسانه‌ها در نوع خود قابل تامل بود و واکنش‌هایی را نیز به همراه داشت. جالب اینکه آقای رئیسی منشأ امیدآفرینی را نیز تغییر داده و به عبارتی توپ را به زمین رسانه‌ها انداخته است که اساسا رسانه‌ای خوب عمل می‌کند که امیدآفرین باشد. حال در این میان 2 پرسش پیش می‌آید؛ نخست اینکه اساسا مگر امیدآفرینی کار رسانه‌هاست و مردم نسبت به رسانه‌ها امیدوار یا ناامید می‌شوند؟ دیگر اینکه در شرایط حاضر امیدواری چه تعریفی دارد و آیا حمایت بی چون و چرا از اقدامات دولت به رغم انتقادات وارده بسیار به عملکردها و شرایط بغرنج اقتصادی و معیشتی مردم نامش امیدواری است؟ به نظر می‌رسد که دولت اگر به آنچه در ابتدای راه گفته و وعده داده عمل کند امیدواری به خودی خود پدید آمده و افزایش خواهد یافت و اساسا نیازی برای امیدآفرینی از سوی رسانه‌ها نیست. لذا دولت به جای اینکه بخواهد در شرایط فعلی رسانه‌ها را در جهت حمایت از خود با کلید واژه امیدآفرینی همراه کند بهتر است به وعده‌های داده شده، مطالبات بر زمین مانده و بهبود شرایط اقتصادی جامعه تمرکز کند. در همین راستا برای بررسی اظهارات اخیر رئیس جمهور در باب امیدآفرینی رسانه‌ها، عملکرد دولت، انتخابات مجلس و حضور تندروها و پیام عدم مشارکت 59 درصدی جامعه در انتخابات «آرمان ملی»‌با غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی، عضو شورای مرکزی حزب اعتدال و توسعه و نماینده ادوار مجلس به گفت‌و‌گو پرداخته است که می‌خوانید.

* رئیس‌جمهور اخیرا در نشست با مدیران رسانه‌ها آنها را به دو دسته رسانه‌های امیدآفرین و یأس‌آفرین تقسیم کرده؛ اساسا مردم نسبت به رسانه‌ها امیدوار یا مایوس می‌شوند یا عملکرد دولت؛ تحلیل شما از  رویکرد چگونه است؟

من نمی‌گویم وظیفه رسانه یاس‌آفرینی یا امیدافرینی است بلکه رسانه یک رسالت‌های مشخصی دارد که باید  آنها را به نحو احسن انجام دهد. این رسالت‌ها عبارتند از: دفاع از حقوق مردم، شفافیت جریانات سیاسی و دولت، مبارزه با فساد و دروغگویی. لذا اینها کارکردهای مشخص رسانه است یعنی چه که گفته می‌شود رسانه باید امید بیافریند؛ امید به چه چیزی؟ یعنی همه رسانه‌ها عملکرد دولت را به به و چه چه کنند  این می‌شود امید‌آفرینی؟ الان 2 سال و نیم از روی کارآمدن دولت گذشته چه  مشکل اقتصادی مردم حل شده  که در مدت باقی مانده بخواهند  بقیه را حل کنند؟ اتفاقا اگر از ابتدا  رسانه وظیفه خود را انجام می‌داد و برخوردهای قهری با رسانه نمی‌شد الان در این نقطه اقتصادی نبودیم. اتفاقا دولت باید می‌گفت که رسانه‌ها ما را نقد منصفانه کنند. دولت که به اندازه کافی رسانه‌های خود را دارد. جوان ، فارس و کیهان هم که همواه دست راست رئیس جمهور می‌نشیند. پس دولت اجازه بدهد حرف مردم از طریق رسانه‌های  منتقد که استقلال دارند به گوشش برسد. در نشست اخیر رئیس جمهور با مسئولان رسانه‌ها اکثر منتقدین دعوت نشده‌اند و دو سه نفر هم که فرصت صحبت پیدا کرده‌اند انتقادی صحبت کردند  و به عبارتی نقد کردند. آقای رئیسی، شریعمتداری را دست راست خود می‌نشاند اما باید ببینند که کیهان در کشور چه جایگاهی دارد. لذا اگر بخواهیم آسیب‌شناسی کنیم دولت  می‌گوید کارهایی کرده ایم که هیچ دولتی  تا کنون نتوانسته انجام دهد. خب ساده است آماری از مردم بگیرند تا ببینند نظر مردم چیست. پس از 2 سال و نیم هنوز صف گوشت داریم؟ ببیند خط فقر کجاست و قیمت سکه چقدر است. 37 بسته صد عددی ده هزارتومانی معادل 4 کیلو اسکناس است که باید همه را ببری تا با همه آن یک سکه بخرید. این بلایی است که سر اقتصاد آمده است. اگر 4 رسانه بی طرف را صدا می‌کرد و می‌‌گفت این وزرایی که به آمار می‌دهند  شما چند و چون واقعیت آمارها را برای من دربیاورید.  می‌گویند که 6هزار کارخانه را احیا کردیم  در حالی که بعد از جنگ جهانی دوم 6 هزار کارخانه احیا نشد. باید از رسانه‌ها کمک بگیرند. منتقد منصف چه اشکالی دارد؟ اصلا آقای رئیسی یک گروه اپوزیسیون تشکیل دهد که وزرای دولت از آنها بترسند که گزارش خلاف واقع بدهند. دیگر یک وزیر نیاید بگوید که در طی یک سال یک میلیون شغل  یا بیشتر ایجاد کردیم.

* علت این نوع عملکرد قابل نقد دولت سیزدهم را چه می‌دانید؟

به دلیل اینکه آقای رئیسی سابقه اجرایی ندارد. گویی ماه عسل وزراست. چون نه آقای رئیسی و نه معاون اولش تجربه‌ای در این  زمینه ندارند. بالاترین سابقه آقای مخبر هم در ستاد اجرایی فرمان امام(ره) بوده است. گرچه گوش مردم نیز به اینگونه گزارش‌هایی که داده می‌شود عادت کرده و در نماز جمعه هم می‌گویند که دولت تورم را پایین آورده است. کافی است که به بازار مراجعه کنید و  نه مواد پروتئینی فقط نخود و لوبیا بخرید که تا ببیند تورم چه میزان بالا رفته است. خود دولت چند بار قیمت مرغ را اعلام کرده اما آخر هم می‌گویند بالاتر از 80 هزار تومان تخلف است؛ اما همین 80 هزارتومان قیمت کمی است؟ در زمانی که دولت را تحویل گرفتند مرغ کیلویی 28هزارتومان بود. اول دولت را با الان بسنجند تا ببینند چقدر شرایط نسبت به گذشته  سخت‌تر شده است.

* بسیاری معتقدند که دولت در انتخابات مجلس نیز با عملکردهای خود به دنبال روی کارآمدن مجلسی همسو و همراه دولت بود ؛ اساسا چه میزان با این گزاره موافق هستید؟

وزارت کشور از روزی که هیأت‌های اجرایی را شکل داد و نظم و نظامی که در صندوق‌ها بود به دنبال همین امر بود. با نگاهی به رای دهندگان تیپ رای دهندگان همه یک مدل بود و تیپ غیر عادی ندیدیم  و معلوم بود همه از یک قشر خاص آمده بودند. از طرفی هیأت‌های اجرایی از همان اول هر کسی منتقد بود رد می‌کردند. خب اینگونه کشور ضرر می‌کند و مردم هزینه آن را پرداخت می‌کنند. حتی سمت و سوی بخشی از محققان و کارشناسان شورای نگهبان نیز اینگونه بود و اصلا بردند به این سمت که به دولت آسیبی نرسد و دولت برنامه‌های خود را اجرا کند. البته خواهید دید که سال 1403 از سال 1402  سخت‌ترخواهد بود. گرانی و تورم بیشتر می‌شود، سفره‌های مردم  کوچک‌تر می‌شود. قطعا سال 1403 از 1402 سخت‌تر خواهد بود و عامل آن نیز این است که این دولت از مردم فاصله گرفته است. البته حرف از مردم می‌زنند ولی عملا از مردم فاصله گرفته‌اند .

من نمی‌گویم وظیفه رسانه یاس‌آفرینی یا امیدافرینی است بلکه رسانه یک رسالت‌های مشخصی دارد که باید  آنها را به نحو احسن انجام دهد. این رسالت‌ها عبارتند از: دفاع از حقوق مردم، شفافیت جریانات سیاسی و دولت، مبارزه با فساد و دروغگویی. لذا اینها کارکردهای مشخص رسانه است یعنی چه که گفته می‌شود رسانه باید امید بیافریند؛ امید به چه چیزی؟ یعنی همه رسانه‌ها عملکرد دولت را به به و چه چه کنند  این می‌شود امید‌آفرینی؟

*پس از اعلام آمار مشارکت مردم در تهران و کل کشور که نشان دهنده عدم مشارکت نزدیک به 59 درصد از مردم بود بسیاری بر این نکته تاکید داشتند که این عدم مشارکت پیام مشخصی را از سوی جامعه برای دولت و مجموعه حاکمیت داشت؛ تحلیل شما از این رویکرد جامعه و پیام عدم مشارکت چیست؟

اولا که شرکت نکردن در انتخابات کار اشتباهی بود و نتیجه‌اش همین شد که تندروها به مجلس راه یافتند. اما اگر بخواهیم این مساله را آسیب‌شناسی کنیم باید گفت بخشی از کسانی که در قدرت  هستند درک صحیحی  از این اقدام مردم ندارند و می‌گویند اینها مرفهین بی‌‌درد و ضد انقلاب بودند. تریبون‌های مختلفی که این حرف‌ها را می‌زنند گوش کنید یعنی 60 درصد در جامعه ضد انقلاب و مرفه بی‌درد داریم؟ تحلیل‌ها درست نیست و الان تنها راهمان آشتی با مردم است که حاج سید حسن خمینی گفت. نمی‌شود که بخواهند برای مردم قیم‌مآب باشند و قیم مآبانه رفتار کنند. مردم در سرنوشت خود آنچه منطقی، معقول و مشروع است باید تصمیم بگیرند  و خودشان نماینده خود را انتخاب کنند. اما می‌بینیم که یک تعداد افراد را قرار می‌دهند و به مردم می‌گویند که از بین اینها انتخاب کنید. مثل پدری که 3 دختر برای پسر خود کاندیدا می‌کند و می‌گوید حق انتخاب با تو است، اما بین این 3 نفر. مردم نیز می‌بینند که همه چیز روشن و علی‌السویه است و آن تعدادی که باید رای بدهند هر کدام باشد برای دولت فرقی نمی‌کند و همه با دولت همراهند. الان مجلس دوازدهمی خواهیم داشت که دربست  حامی دولت خواهد بود. هر چند که هنوز نیامده جنگ هیأت رئیسه است و هیچ کس نمی‌گوید مایی که رای آوردیم  این برنامه را برای حل مشکلات اقتصادی ارائه می‌دهیم یا برای بازگرداندن دولت روی ریل می‌خواهیم فلان کار را انجام دهیم. از طرف دیگر تمام تلاش خود را کردند تا  افراد کارآمدی که می‌توانستند کار را پیش ببرند مثل باهنر، نوبخت، پور ابراهیمی و... به مجلس راه پیدا نکند. برخی از نمایندگان اکنون صحبت از تخلفات انتخاباتی می‌کنند.

* در انتخابات مجلس تنها چیزی که از سوی کاندیداها و لیست‌های انتخابی ندیدیم برنامه محوری برای حل مشکلات کشور بود؛ اساساحضور تندروها در مجلس چه میزان به جایگاه مجلس خدشه و ضربه وارد می‌کند؟

مجلس از لحاظ فردی در حوزه صنعت، انرژی، اقتصاد و اجتماعی و سلامت  افول کرده و یک مجلس تماما سیاسی تشکیل خواهد شد. هنوز اینها نیامده می‌گویند می‌خواهیم برجام را کنار بگذاریم و این مجلس ضد برجام است. در حالی که برجام را همین تندروها آتش زدند.  اما اصلا نمی‌گویند که برنامه‌شان برای رفاه مردم و تحریم‌هایی که کمر مردم را شکست چیست؟ مجلس دوازدهم هیچ برنامه‌ای ندارد چون تخصصی ندارد. یک مجری تلویزیون بدون هر گونه سابقه‌ای یک مرتبه به عنوان نفر دوم  تهران به مجلس راه پیدا می‌کند می‌خواهد چکار کند؟ لذا هیچ چیزی از این مجلس در نخواهد آمد. این مجلسِ توزیع فقر خواهد بود و قطعا برنامه توزیع کوپن و ... را در این مجلس خواهید شنید و به 30 تا 40 سال پیش باز‌خواهیم گشت.

* رهبری در میانه‌های دوره یازدهم مجلس جهت برخی عملکرد‌ها تذکراتی را به این مجلس دادند اما شاهدیم که هنوز مجلس دوازدهم تشکیل نشده ایشان تذکراتی را در جهت اینکه منتخبین کام ملت را تلخ نکنند می‌دهند؛ حضور تندروها  در مجلس و عملکردشان باعث تلخ کامی ملت نمی‌شود؟

شاهد تجمیع تندرو‌ترین افراد در مجلس دوازدهم هستیم و این مجلس دوازدهم برای کار نیامده و صرفا می‌خواهد انتقام سیاسی بگیرد و کشور را کاملا یکدست کند. من به شما قول می‌دهم و خواهید دید که این تندروها از آقای رئیسی هم خواهند گذشت و از وی رد می‌شوند. بگذارید زمان مقداری برای دولت آقای رئیسی بگذرد. اینها پس از سالیانی قدرت را به دست گرفتند. لذا نیامده دنبال هیأت رئیسه، کرسی ریاست و کمیسیون‌ها هستند. بنابراین رهبری پیش‌بینی می‌کنند که چه اتفاقات قرار است در این مجلس بیفتد و برای آن برنامه‌ریزی و تدبیر می‌کنند. هر چند که من امیدوار نیستم اینها به حرف رهبری گوش دهند.

* حملات به اقای قالیباف را نیز در همین راستا تلقی می‌کنید؟

آقای قالیباف و حداد و ... فقط در فکر حذف اصلاح‌طلبان و اعتدالیون بودند. شخصیتی مثل آقای  باهنر را در لیست خود راه نداند و فرستادند کرمان و آنگونه حذف شد. اینها ندانسته فرش قرمزی زیر تندروها پهن کردند که فلان جوانک با جبهه صبح ایران لیست می‌دهد و انتخابات را بدست می‌گیرد. این نشان می‌دهد که همه جوره حتی در حوزه سیاسی هم فقیر شدیم ، دچار آفت فقر سیاسی هستیم، امروز با فقر سیاسی و نخبگان سیاسی مواجه هستیم. لذا حق آقای قالیباف و حداد است که این تندروها برای آنها شاخ و شانه بکشند.