سالگرد درگذشت معتمد روح الله

*فعالیت سیاسی

حاج احمد آقا فرزند شخصیتی بود که نهضت اسلامی با هدایت و رهبری او شکل گرفته بود. پرورش در چنین خاندانی خواه ناخواه وی را درگیر مسائل مبارزاتی می‌کرد. در آغاز نهضت، حضرت امام در منزل خدمتکار نداشت و پذیرایی از مهمان‌ها بر عهدۀ حاج احمد آقا بود. آیت‌الله طاهری خرم‌آبادی در خاطرات خود می‌گوید: «یادم می‌آید روز عیدی بود و عده‌ای رفته بودند دیدن امام، مرحوم حاج احمد آقا در آن زمان نوجوان کم سن و سالی بود. ایشان یک سینی آورد تا استکان‌های خالی را جمع کند. در حال رفتن بود که سینی از دستش افتاد و استکان‌ها روی زمین پخش شد. بعد از این جریان بود که دوستان امام تصمیم گرفتند که در اعیاد بعدی، خودشان کارهای منزل امام را به عهده بگیرند.» در دورۀ مبارزات امام خمینی از مهر سال 1341 تا تبعید در آبان 1343 با توجه به حضور برادر بزرگ، آیت‌الله شهید سید مصطفی خمینی در کنار پدر، نقش سیاسی و مبارزات حاج احمد آقا تحت الشعاع نقش برادر قرار گرفته است. پس از تبعید امام به ترکیه و از آنجا به نجف است که اندک اندک نقش سیاسی و مؤثر ایشان در نهضت خود را نشان می‌دهد. سید احمد خمینی در دوره‌ای که  امام  خمینی(ره) در پاریس تبعید بودند، در کنار پدر بود و در امور انقلاب به او یاری می‌کرد.  امام  خمینی در وصیتنامه خویش تصریح کرده که مشاورِ آن سفر، احمد بوده ‌است. او در مهر ماه 57 و با نزدیک شدن به انقلاب اسلامی بغداد را به قصد پاریس ترک کرده و در محله نوفل لوشاتو ساکن می‌شود. گفته می‌شود که احمد خمینی در آن ایام عمده برنامه‌ریزی‌ها برای مصاحبه‌های مطبوعاتی، دیدارهای مهم و رسیدگی به اطلاعیه‌ها و امور مربوط به نشر آن و ارتباط گروه‌ها و دستجات با  امام  خمینی را برعهده داشته است .او در دوازدهم بهمن ماه در اوج زمزمه انقلاب به همراه پدر با پرواز انقلاب به ایران بازمی‌گردد و پس از آن مسئول رساندن دستورات پدرش به افراد بوده است. او حتی در دوره بنی‌صدر از سوی او به عنوان نخست وزیر پیشنهاد می‌شود که  امام خمینی او را از این سمت نهی می‌کند. سید احمد خمینی پس از مرگ پدر به عنوان عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، عضو شورای عالی امنیت ملی و شورای عالی انقلاب فرهنگی و عضو هیات امنای مرکزی کمیته امداد امام خمینی فعالیت می‌کرد. او همچنین در مجلس خبرگان رهبری توانست نمایندگی استان تهران را به عهده بگیرد. با این حال حضور او در هر یک از این مسئولیت‌ها دیری نپایید.

*شوک رحلت سید احمد خمینی

صبحگاه روز 21 اسفند 1373 خبر بستری شدن یادگار امام، نخست موجی از نگرانی در جماران و دقایقی بعد در شهر تهران و پس از آن در سرتاسر ایران پدید آورد و ساعاتی بعد با پخش خبر به طور رسمی از صدای جمهوری اسلامی غوغایی در ایران برپا شد که تنها نمونه آن را در پخش خبر بیماری امام(ره) دیده بودیم. گزارش‌های بعدی حاکی از آن بود که عارضه قلبی و تنفسی ناگهانی در حالت خواب سبب ایست کامل قلب و تنفس برای لحظاتی گردیده و همین امر موجب بروز سکته مغزی شده است. همسر معزز و رنج کشیدۀ آن مرحوم که خود در یکایک رنج‌های دوران مبارزه و فداکاری‌های یادگار امام سهمی برابر با او داشته است به محض اطلاع درخواست کمک می‌کند و با توجه به مجاورت منزل با بیمارستان تخصصی قلب و عروق (بقیة الله) بلافاصله امدادگران حاضر و پس از اقدامات ضروری امدادی به فوریت او را به بیمارستان منتقل می‌کنند و با استفاده از تجهیزات کامل بخش سی.سی.یو فعالیت‌های فوری پزشکی آغاز می‌شود و لحظاتی بعد پزشکان متخصص و برجسته از تخصص‌های مختلف به محض شنیدن خبر، سراسیمه خود را بر بالین آن عزیز می‌رسانند و کار تشخیص و مداوا با سرپرستی جناب آقای دکتر عارفی و نظارت و همکاری آقای دکتر طباطبایی (متخصص قلب و برادر همسر گرامی حاج احمد آقا) آغاز می‌شود. رهبر معظم انقلاب اسلامی، ریاست جمهوری اسلامی، رئیس مجلس شورای اسلامی و بسیاری از مسئولان و بلندپایگان کشوری بی درنگ به عیادت فرزند شایسته امام می‌شتابند. اقشار مختلف مردمی که خبر را پیش از دیگران شنیده‌اند به سوی جماران در حرکتند. تمام گزارش‌های پزشکی حاکی از آن است که جز ایست ناگهانی و متعاقب آن اختلال شدید در دستگاه تنفس و سپس سکته مغزی چیز روشن دیگری به چشم نمی خورد. کوچه‌های جماران و خیابان‌های اطراف آن در تمام ساعات شاهد حضور بسیجیان و خانواده‌های شهدا و دلدادگان کوی خمینی است که سربر دیوار نهاده و بغض خویش را آهسته گریه می‌کنند، مبادا کسی تصور کند که دیگر تفسیر کلام خمینی را از «احمد» نخواهند شنید. احمد تجسمی است از روح زیبای خمینی. به هر حال پنج روز تلاش خستگی ناپذیر تیم پزشکی نتیجه‌ای نبخشید. احمد خمینی همان کسی که نامش و یادش و تصویرش و فداکاری‌های بی مانندش تا ابد در کنار نام مبارک امام خمینی(ره) در قلب و روح و روان عاشقان انقلاب اسلامی پرجلوه و پراثر باقی خواهد ماند، ندای حق را در شامگاه 25 اسفند 1373 لبیک گفت و بدین ترتیب اسفند ماه خزان عمر دنیایی احمد و بهار جاودانه او شد و چه سعادتی است که او به نحو اکمل نصیب خود کرده است؛ در کنار خمینی و با هدف‌های او همۀ عمر زندگی کردن، در یاد او از این جهان کوچیدن، در جوار او آرمیدن. شرح ماجرای زندگی احمد نیز دفتری هماره گشوده در کنار کتاب بی انتهای زندگانی امام عشق و خوبی‌هاست.