رویای خوش پایداری‌ها؛ حذف قالیباف

گزینه‌های مختلفی برای‌ ریاست برمجلس آینده از سوی رسانه‌ها مطرح است. برخی رسانه‌ها بدشان نمی‌آید که خودی نشان دهند و این گزینه‌ها را برای ریاست بر مجلس آینده مطرح کنند. عنوان کردن این افراد مصداق بارز شیرین کردن دریا با یک قاشق شکر است! با این وجود تلاش‌ها برای مطرح کردن نام این افراد کماکان مطرح می‌شود. حال اینکه بازی اصلی برای ریاست برمجلس آینده یا پیرامون محمدباقر قالیباف است و یا پیرامون یکی از اعضای جبهه پایداری که احتمالا آقا تهرانی است.

 *گزینه‌هایی بی‌شانس!

 با چهارم شدن قالیباف در لیست تهران و کاهش محسوس آرای او در مقایسه با مجلس قبل گزینه‌های مختلفی برای ریاست برمجلس آینده مطرح شده است. برخی رسانه‌ها از نبویان، رسایی، منوچهر متکی به عنوان گزینه‌‌های ریاست بر مجلس آینده سخن به میان می‌آورند. در میان این سه گزینه، منوچهرمتکی از جایگاه خاصی در بین رسانه‌ها ، فعالان سیاسی و لایه‌های تحصیل کرده جریان اصولگرا برخوردار است اما یک نکته در ارتباط با او از نظر عرف سیاسی مطرح است؛ منوچهر متکی هر چند وزیر خارجه بوده اما یک عنصر سیاسی نیست و از این منظر مطرح کردن نام وی به عنوان نامزد احتمالی ریاست مجلس صرفا یک لفاظی رسانه‌ای است. نبویان هم همین طور او هر چند تلاش کرده در طول سال‌هایی که نماینده بوده و یا به فعالیت سیاسی پرداخته خود را یک عنصر ضد برجام نشان دهد و حتی اعلام می‌کند که طبق برجام ایران باید حاج قاسم سلیمانی را تحویل می‌داده که جواد ظریف در واکنش به این ادعای او، اظهاراتش را شرم‌آور دانست و سخنگوی وزارت امور خارجه وقت نیز ضمن بی‌ربط دانستن FATF و استرداد افراد، کلمات نبویان را  خیال‌پردازانه، توهین به ملت ایران  دانست، اما به نظر می‌رسد نبویان به علت نوع موضع گیری‌های حاشیه‌ای که انجام داده وزنی برای ریاست بر مجلس آینده ندارد. مگر اینکه پایداری برای قالیباف شمشیر بکشد و آقا تهرانی نخواهد برای ریاست بر مجلس به مصاف قالیباف برود و انقلابیون او را نامزد ریاست مجلس کنند. حمیدرضا رسایی نفر سوم تهران نیز یکی دیگر از گزینه‌هایی است که با فشار رسانه‌ها به عنوان گزینه مطرح شده و  برخی رسانه‌‌ برای او رپرتاژ می‌روند تا وی به عنوان گزینه ریاست بر مجلس آینده مطرح شود. البته نباید شانس او را با فشار از درون مجلس کم دانست. چرا که بارها در  اتمسفر سیاسی ایران اتفاقاتی افتاده که باورکردنی نیست. از رد صلاحیت هاشمی و  روحانی تا نشستن  احمدی‌نژاد بر مسند ریاست جمهوری! لذا اگر ساختار سخت قدرت در این زمینه ورود نکند بعید نیست که  هم رسایی و هم نبویان سودای ریاست بر مجلس آینده را  در ذهن بپرورانند.

*رقابت بین قالیباف و آقا تهرانی

 واقعیت آن است که رقابت اصلی بین دو تن است یکی قالیباف و دیگری آقاتهرانی به احتمال بسیار زیاد هم گزینه همان قالیباف است و سایر گزینه‌ها هم جدی نیستند جز آقاتهرانی آن هم در شرایطی است که ائتلاف قالیباف و پایداری از درون با فروپاشی روبرو شود. جبهه پایداری بارها آرزو کرده که قالیباف حتی در همین مجلس کنونی هم نباشد و آقاتهرانی را جایگزین او کند اما سردار قالیباف بیدی نیست که با این بادها بلرزد. البته نشستن بر صندلی  ریاست مجلس برای پایداری آنقدر پر اهمیت است که دست به هر اقدامی می‌زند تا شاید به قالیباف بقبولاند که نباید در مجلس باشد.

*آنان که قالیباف را می‌خواهند و آنان که  نمی‌خواهند

 در هر صورت قالیباف هم مخالفانی در مجلس دارد که تمایل ندارند او بر مسند ریاست مجلس بنشیند. پایداری‌ها مهمترین مخالفان او هستند. فراکسیون آنها را باید فراکسیون حکومت اسلامی دانست. فراکسیون دیگری که احتمالا ریاست آن را هم خود قالیباف عهده دارد باید فراکسیون جمهوری‌خواهان دانست چرا که بیش از  فراکسیون حکومت اسلامی که در دست پایداری‌ها خواهد بود، به رای مردم اعتقاد دارند و گزینه اعضای آن قالیباف است. فراکسیون دیگر هم که باید نام آن را انقلابی‌ها دانست نه به راه جمهوری‌خواهان می‌روند و نه راه پایداری‌های شاگردان مصباح؛ با این وجود آنها نیز با ریاست قالیباف کمتر مشکل دارند تا آقاتهرانی! اما فراکسیون  50 نفره  که میانه‌روها و اصلاح‌طلبان است، در صورتی که بازی رقابت بین آقاتهرانی و قالیباف جدی شود مشخصا تمایلی به آقا تهرانی نخواهند داشت.

* احتمال کنار رفتن قالیباف

 تنها یک احتمال در ارتباط با  قالیباف وجود دارد که رئیس مجلس نشود و آن اینکه او که از مدتی قبل از ائتلاف با ابراهیم رئیسی خارج شده و در مجلس فعلی نیز کوشید به همراه برخی نمایندگان موضوع این اختلاف  را به اثبات برساند، تصمیم بگیرد که  به رقیبی برای ابراهیم رئیسی در انتخابات دو سال آینده تبدیل شود. از رصد فعالیت‌های گذشته قالیباف در ارتباط با نامزدیش در انتخابات ریاست جمهوری؛  در صورتی می‌توان به این نتیجه رسید که او رسما  از ابتدای سال آینده  فعالیت انتخاباتی خود را آغاز نماید. او یک نظامی کاملا تشکیلاتی است که به نیکی می‌داند که  تنها خاتمی بود که یک شبه با نفوذ در قلب‌ها راه صد ساله را رفت و بعد از او تمامی روسای جمهور در شرایطی توانستند بر مسند ریاست جمهوری تکیه بزنند که از مدت‌ها پیش  اقدام به فعال کردن ستادهای انتخاباتی خود کرده باشند. قالیباف سال‌هاست که سودای نشستن بر صندلی ریاست قوه مجریه را در سر دارد و بارها نیز در این  مصاف شکست خورده است و هر بار هم که قصد نامزدی داشته از یکی دو سال قبل فعالیت‌های خود را آغاز کرده. اکنون با پیشینه فعالیتی که برای مجلس داشته، می‌تواند از نفوذ نمایندگان فعلی و  سابق استفاده کند و اقدام به انجام کار تشکیلاتی برای ریاست جمهوری آینده نماید. حال باید دید او چه خواهد کرد آیا  ترجیح می‌دهد بر مسند ریاست مجلس تکیه بزند یا اینکه هنوز سودای ریاست جمهوری را در سر می‌‌پروراند.