معنای آتش‌بس برای آمریکا

به عبارت دیگر قبل از ورود این متغیرها  در صحن عمومی جامعه بین‌المللی کارکرد سیاسی معناداری در این زمینه وجود نداشت اما اکنون آمریکا برای پاسخگویی به افکار عمومی در دو لایه پویا اندیشان و توده‌های مردم به طبع تلاش دارد امکان آتش بس را به احتمال نزدیک کند. لذا احتمال آتش بس وجود دارد اما این آتش بس موقت و مشروط خواهد بود. آمریکا امروز در سیاست پنهان خود به دنبال بهره برداری از تل‌آویو به عنوان نیروی نیابتی و ضربتی خود علیه بازوان مقاومت است. بارها نوشته‌ام از سال 2018 به این سو تعریف عملیاتی و شاخص گذاری میدانی در جهت تغییر رفتار و در صورت عدم پاسخگویی تهران تغییر  رژیم در ایران کلید خورده است و در این موضوع غرب اتحاد عملیاتی خود را با آمریکا به نمایش گذاشته است و شرق نیز اتحاد نظری خود را اعلام کرده است. به گونه‌ای که امروز انگلستان در کنار ایالات متحده آمریکاست و روسیه و چین مانند قبل از سال 2018 حاضر به همراهی با تهران در مقابله با رقبای منطقه‌ای و تحرکات آمریکا نیستند. از این جهت باید گفت: نتانیاهو اکنون در موضع قدرت و عین حال شخص و دولت او در موقعیت ضرورت قرار دارند لذا پذیرش آتش بس بدون دست یافتن به پیروزی نهایی بر مقاومت باپیشانی حماس نمی‌تواند فرصت بهتری برای تل‌آویو به وجود آورد لذا مقاومت‌های درونی در برابر نتانیاهو هم متوجه بازی‌های سیاسی نبرد قدرت در لایه سخت قدرت در تل‌آویو است و در نهایت با نتانیاهو همراه می‌شود. با وجود آنکه احزاب رقیب  در رقابت با دولت نتانیاهو قرار دارند در نهایت در بهره‌برداری از این فرصت با او هم داستان هستند. آمریکا هم به دلایلی که مذکور افتاد و در این جریان با اسرائیل در نهایت همراه است اما در مدیریت زمان حرکت در رسیدن به اهداف عالی خود اهداف توانمند ساز و اهداف غیر ضروری و موثر را مورد هدف قرار داده است. هدف توانمندساز آن است که بتواند در عین حال که توسط اهرم اسرائیل بازوان مقاومت را  مورد هدف قرار می‌دهد، افکار عمومی جهان را نیز جریحه دار نکند. آمریکایی‌ها درچارچوب قدرت هوشمند آمریکایی که جوزف نایف آن را در سال 2006 آغاز و در 2007 به رئیس جمهور جمهوریخواه آمریکا تقدیم کرد از قدرت هوشمند سخن می‌گوید و بر اساس آن آمریکایی‌ها تلاش دارند خوش بینی را به جهان مخابره کنند لذا در عین حمایت از نتانیاهو و اسرائیل به عنوان یک اهرم نیابتی علیه مقاومت و زدن بازوان آن و در اختیار گرفتن مغز آن و یا تغییر کامل این مغز از تل‌آویو حمایت می‌کنند و همان حال فضای گفتمانی  را بر می‌سازند که در آن بتوانند افکار عمومی را در سطوح گوناگون مجاب و در دایره خوش بینی نسبت  به آمریکا قرار دهند. به این جهت است که بایدن از رسیدن به توافق و نزدیک شدن به یک تفاهم برای یک آتش بس در آستانه ماه رمضان سخن می‌گوید اما بسیار با دقت باید در ارتباط با این آتش بس تحلیل نمود چرا که هیچ‌گاه نه واشنگتن و نه تل‌آویو در وضعیت کنونی آتش بسی را طلب نمی‌کنند. آنها توانسته‌اند خود را ضربه پذیر نشان دهند، یک ضد واقعه را  در افکار عمومی دیکته و مشروعیت ببخشند و از اساس آن هر گونه عملیات نظامی در منطقه و حتی گسیل داشتن نیرو به منطقه برای چیرگی در آینده را در نزد افکار عمومی دیکته کنند. امروزه کسی از عدم مشروعیت حضور نیروهای آمریکایی سخن نمی‌گوید. مسکو و پکن مخالفت نمی‌کنند و نظم حقوقی چیرگی بر ستون فقرات هارتلند- ریملند بزرگ از تنگه باب المندب  به خلیج عدن و از خلیج عدن به تنگه هرمز و بلعکس را در حال کار سازی هستند و لذا به نظر می‌آید که این  روی رهیافت متوجه ایجاد فضایی برای زمینه سازی در جهت اقناع افکار عمومی در راستای گسترش بیشتر چیرگی بر منطقه باشد.  از این رو این احتمال وجود دارد که آتش بس صورت پذیرد اما این آتش بس آتش بسی موقتی زودگذر و هدایت شده خواهد بود.

*مهدی مطهرنیا

رئیس اندیشکده سیمرغ باریخ