فعلا که باد به کمک آمد!

 معمولا فعالیت‌هایی که مسئولان در قبلا آلودگی هوا انجام می‌دهند به عملکرد دندان‌گیری منتج نمی‌شود و اصلا نمی‌شود از آن تحت عنوان عملکرد یاد کرد، غیر از یکی دو جلسه‌ای که بیش از بیست سازمان و نهاد مسئول و مرتبط در مواقع بحرانی ترتیب می‌دهند کار دیگری انجام نمی‌گیرد. هرچند همین جلسات در دوران مدیریت علیرضا زاکانی شهردار تهران هم برگزار نمی‌شد تا جایی که صدای اعضای سابق شورای شهر را درآورد. اعضای پیشین می‌گویند که ما به آلودگی واقف بوده و می‌دانستیم چه باید بکنیم اما بودجه نداشتیم و سایر نهادها و سازمان‌ها با ما همکاری لازم را نمی‌کردند. این اعضا اما که در یکپارچگی معناداری با کل سیستم‌های حاکم داشتند دیگری دلیلی برای بهانه تراشی نداشتند. البته این نکته را هم در نظر بگیرید که آماده سازی زیرساخت‌ها و فراهم سازی، به‌روزسازی، نوسازی امکانات و تجهیزات و ادواتی که منجر به آلودگی هوا می‌شوند همه مستلزم زمان بوده و کار یک شب و یک روز نیستند و نیازمند به‌کارگیری و کمک از نیروهای متخصص در حوزه‌های مربوطه است و نه سر کار گذاشتن افراد بی‌ربط از پستی به پست دیگر.

زمان اما می‌گذرد و سال‌ها یکی یکی رد می‌شوند و مدیران شهری عوض می‌شوند اما هیچ کار خاصی در خصوص کنترل آلودگی هوا صورت نمی‌پذیرد و هوای تهران حالش بدتر از قبل می‌شود و همان‌طور که برخی منتقدان همیشه گفته‌اند که باید دست‌ها را بالا ببریم و منتظر وزیدن بادی و بارش بارانی باشیم وگرنه که امیدی به مسئولان نیست.

ما به منطقه تجربه می‌دهیم چین و روسیه به ما!

همین چند روز پیش علیرضا زاکانی شهردار تهران، گفته بود که باید از تجربیات تهران برای توسعه کشورهای همسایه و مسلمان هم استفاده کنیم و کسی از او نپرسید دقیقا کدام تجربیات؟ و آیا می‌شود تاثیر این تجربیات خوب را بر زیست شهری شهروندان بازگو کرده تا رسانه‌ها هم آن را منعکس کنند؟ نکته دیگری که آقای زاکانی به آن اشاره کرد همکاری با کشور روسیه در همین زمینه‌های شهری بود؛ به نظر او و تیم همراهش خوشحال از همکاری با چین و بازگشت از این کشور حالا در فکر همکاری با کشور دوست، روسیه هم هستند و هنوز مشخص نیست همکاری با این دو کشور چه سود و فایده‌ای برای این شهر و مردمانش به همراه خواهد داشت. از ذکر این نکته هم نگذریم که اخیرا و با داغ شدن بحث ورود چینی‌ها به ساخت و ساز شهری پایتخت، بحث واگذاری ملک به آن‌ها در همین تهران به جای دستمزد هم خیلی سر زبان‌ها افتاد.

سه سال خشکسالی!

در توضیح عوامل آلودگی هوا و توجه به زیرساخت‌ها بد نیست نگاهی به ضعف مدیریت در منابع آبی کشور بیندازیم. خشکسالی و بی‌آبی‌هایی که فقط نمی‌شود به گردن گرم شدن زمین انداخت؛ مدیریت شهری می‌توانست با به کار گیری روش‌های به روز و هزینه کرد در ساخت اصولی و فنی ابزارآلات هدایت آب ناشی از بارندگی و سیل و جلوگیری از برداشت بی‌رویه آب‌های زیرمینی، مانع خشک شدن بیشتر زمین و آلوده شدن هوا ناشی از برخاستن گرد و غبار شود.

در خبری که روز گذشته منتشر شد، مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان تهران گفته: مطابق داده‌های ثبت‌شده و تجربیات پیشین، دوره‌های خشکسالی در استان تهران دو ساله بوده و سپس چند سال ترسالی در این استان ثبت شده است، اما امسال شاهد سومین‌ خشکسالی پیاپی در استان تهران هستیم و رژیم خشکسالی این استان تغییر یافته است.

به گفته محسن اردکانی در سومین قرارگاه رسانه آبفای استان تهران: برای تامین و توزیع آب در استان تهران هر اقدامی که ممکن بود انجام دادیم و اولویت امسال ما برای پایداری آب استان تهران، مدیریت مصرف است.

اردکانی با اشاره به این‌که 75 درصد آب شرب استان تهران از منابع پشت سد تامین می‌شود، توضیح داده استان‌هایی مانند تهران که بخش عمده‌ای از تامین آب شرب‌شان وابسته به آب‌های سطحی است، در خشکسالی‌ها آسیب‌پذیری بیشتر دارند.

هر اقدامی که ممکن بود انجام دادیم!

اما اردکانی با بیان این‌که برای تامین و توزیع آب در استان تهران هر اقدامی که ممکن بود انجام دادیم و اکنون نوبت مدیریت مصرف است، توضیح داده که: مدیریت مصرف دارای سه رکن قانونی، ابزاری و فرهنگی است که فعالیت در حوزه فرهنگی ظرفیت‌های بالایی دارد و این وظیفه روابط عمومی‌هاست که ظرفیت‌های جدید را شناسایی کنند.