کشور متعلق به یک عده محدود نیست

 چه اینکه اگر بخواهیم به سیاق سیاسی به مساله بنگریم نسبت به گذشته تا حدودی فضا بسته شده و المان‌های آن را نیز می‌توان طی چند مدت اخیر مشاهده کرد. از روند خالص‌سازی در انتخابات  نهادها و مجموعه‌های تخصصی و صنفی گرفته تا برخی اظهارنظراتی  که اساسا بخشی از جامعه را به رسمیت نمی‌شناسند. مثل شخصی که در تلویزیون گفته بود مملکت برای حزب‌اللهی‌هاست. حتی در خصوص انتخابات مجلس پیش‌رو  نیز با وجود تاکیداتی که در خصوص مشارکت حداکثری  و برگزاری انتخاباتی باشکوه شده اما شاهدیم که از همین ابتدا هیات‌های اجرایی اجازه رسیدن کاندیداها به نظارت استصوابی شورای نگهبان را نداده و در همان مرحله اول خالص‌سازی کاندیداهای معتدل و میانه‌رو را ردصلاحیت کرده‌اند. از این‌رو است که در بعد سیاسی جامعه نشانه‌ای از تغییر رو به بهبود نمی‌بینیم  گویی با دولت و مجلسی مواجه است که جز خود و آمارهایشان رویکرد و نظر دیگری  را برنمی‌تابند. در حوزه اقتصادی نیز شرایط بهتر و مساعد‌تری را شاهد نیستیم و قدر مسلم طبق آمارها وضعیت نسبت یه دو سال گذشته بهتر که نشده به مراتب  سخت‌تر هم شده است. نگاهی به سفره مردم و وضع اقتصادی آنها به وضوح گویای این مساله است. در حوزه‌های دیگر نیز به‌ویژه سیاست خارجی توفیق چندانی نیافتیم و با گذشت دوسال و نیم از روی کارآمدن دولت هنوز تحریم‌ها به قوت خود باقی است، برجام به‌رغم تلاش‌ها به نتیجه نرسیده و FATF  نیز همچنان بلاتکلیف باقی مانده است. این در حالی است که قرار بود با حاکمیت یکدست اصولگرایان بر کشور شرایط بهتری را در حوزه‌های مختلف به ویژه اقصاد کشور تجربه کنیم. مجموعه این عوامل است که باعث شده تا جامعه با دیده تردید به آینده بنگرد. به‌نظر می‌رسد اگر شرایط بخواهد تغییر کند باید شاهد تغییرات زیادی باشیم که شاید بتوان این تغییر رویکرد را در خصوص انتخابات کلید زد  و آن هم با تایید عقلا و چهره‌های معتدل  و میانه‌رو که بر خلاف تندروها صلاح کشور را می‌خواهند.

* برای تغییر نیز ما نیازمند نشانه هستیم

یک فعال سیاسی اصلاح‌طلب در ارتباط با شرایط جامعه اظهار داشت: آنچه مسلم است اینکه شرایط امروز کشور به لحاظ  معیشتی و اقتصادی شرایط مطلوبی نیست. علی تاجرنیا به «آرمان ملی» گفت: برای اینکه اصلاحی صورت بگیرد بایستی تغییر صورت گیرد و برای تغییر نیز ما نیازمند نشانه هستیم. متاسفانه احساس این است که دولت  و سایر نهادها  باور ندارند به اینکه شرایط کشور مطلوب نیست و نه رای و نظر مردم و نه منتقدان آنها را هنوز به این نقطه نرسانده که شرایط باید در کشور تغییر کند، بنابر این تا زمانی‌که این دریافت وجود نداشته باشد که نیاز به  اصلاح وجود دارد و الان کارآمدی متناسب با خواست مردم نیست نمی‌شود اراده‌ای در این کار دید. وی افزود: تازه اگر به این دریافت برسد هم تازه باید ببینیم که چگونه می‌تواند با گشایش فضا در فضای سیاسی و مدیریتی کشور و امکان آن را فراهم کند که شخصیت‌ها و نهادها و گرایش‌های مختلف بتوانند خود را عرضه کنند. نماینده اسبق مجلس تصریح کرد: بزرگترین اتفاق پیش‌روی کشور انتخابات مجلس است که نشان‌دهنده این است که به هیچ عنوان این احساس تغییر از آنچه  که انجام شده وجود نداشته است. اخیرا شنیدها حاکی از این است که طیف‌های متعادلی از مجموعه اصلاح‌طلبان که رفتند و ثبت‌نام کردند باز هم در هیأت‌های اجرایی بحث ردصلاحیتشان مطرح شده است.  

* کشور را به جوانان حزب‌اللهی بدهیم بقیه چکار کنند

رئیس‌جمهور دولت‌های یازدهم و دوازدهم، در ادامه جلسات خود با فعالان گروه‌ها و احزاب سیاسی، در دیدار با اعضای شورای مرکزی حزب ندای ایرانیان  ناامیدی را عامل بی‌اثر کردن احزاب باسابقه یا انفعال آن‌ها دانست و گفت: ناامیدی احزابی که در گذشته تجربه و فعالیت‌های خوبی داشتند، سرمایه آن‌ها را بی‌اثر می‌کند. احزابی هم وجود دارند که امیدوارند اما امیدشان در حدی نیست که بتوانند در صحنه فعال باشند و منتظر مانده‌اند تا دیگران بیایند و امید و شرایطی را ایجاد کنند تا آن‌ها فعال شوند. البته هر امیدی زمانی دارد، نمی‌شود تا سال‌های طولانی امید داشت بدون اینکه به نتیجه‌ای ختم شود. این امید باید در زمان مناسب ما را به نقطه‌ مورد انتظار برساند. امید باید نسبت به افقی باشد که ما می‌بینیم نه افق دوری که قابل رؤیت نیست. حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسن روحانی با بیان اینکه بزرگترین فاجعه‌ای که رخ می‌دهد تهدید سرمایه انسانی ماست، افزود: احزاب و گروه‌ها می‌توانند در مقابل این هجمه بزرگی که به سرمایه‌های انسانی صورت می‌گیرد ایستادگی کنند و مانع گسترش ناامیدی شوند. این سرمایه انسانی باید در مسیر توسعه قرار بگیرد. رئیس‌جمهور پیشین به مساله جوان‌گرایی اشاره  و بیان کرد: من با جوان‌گرایی کاملا موافقم و در دولت به همه وزرا هم ابلاغ کردم که از مشاوران و معاونان خود از چند نفر از جوانان و زنان استفاده کنند. البته نه جوان‌گرایی افراطی و حذف افراد باتجربه را قبول دارم و نه پیرسالاری و بی‌اعتنایی به نشاط و نیرو و انگیزه جوانان را. او با تاکید بر اینکه اگر نشاط جوان در کنار تجربه میانسال قرار بگیرد، می‌تواند کشور را به سمت توسعه حرکت دهد، بیان کرد: می‌گویند کشور را به جوانان حزب‌اللهی بدهیم، حالا با هر تفسیری که می‌توان از جوان و حزب‌اللهی داشت. آن‌ها مگر چند میلیون نفر هستند؟ خب بقیه چکار کنند؟ به آن چند میلیون نفر همه امکانات و مسئولیت‌ها را بدهیم، بقیه از کشور خارج شوند یا بیکار بمانند؟ افرادی هستند که ممکن است جوان حزب‌اللهی تعریف نشوند اما هم متدین هستند، هم به کشور خدمت و ایثار می‌کنند، حالا بگوییم این‌ها نباشند؟ با این شیوه رفتار، کشور در معرض خطر قرار می‌گیرد. روحانی تاکید کرد: کشور متعلق به یک عده محدود نیست، اقلیتی آمده‌اند و با شعار همه مناصب را گرفته‌اند. مگر کشور متعلق به آن‌هاست؟ کشور متعلق به همه ماست نه هیچ گروه و جناح و حزب خاصی. ایران متعلق به تمام ایرانیان است؛ شیعه، سنی، ارمنی، یهودی، زرتشتی و دارای افکار دیگر.