چرا آمارها را باور نمی‌کنیم؟

امروز مشکل عمده خانواده‌های ایرانی مساله اشتغال جوانان است و اگر برخی از مردم به حضور اتباع در ایران اعتراض دارند، این نوع نگاه آنها به فقدان زمینه‌های شغلی برای جوانان ایرانی باز می‌گردد. زمانی که در هر خانواده‌ای چند نفر بدون شغل ثابت حضور دارند و فقدان وجود شغل مناسب برای آنها موجب شده که از نظر معیشتی هم با مشکلاتی روبه‌رو شوند، در چنین شرایطی اعلام آمارهایی مبنی بر اینکه دولت تنها در ماه‌های گذشته توانسته است حدود 600 هزار شغل ایجاد کند، برای خانواده‌ها سئوال ایجاد می‌کند و با توجه به شرایط اقتصادی نباید هم توقع داشت این آمارها از سوی مردم باور شود. آقای جهانگیری معاون اول روحانی در کنگره اخیر حزب کارگزاران سازندگی صراحتا اعلام کردند بسیاری از آمارهایی که دولت ارائه می دهد صحیح نیست نمونه این آمارها رشد اقتصادی و تورم است یکی دیگر از آمارهایی که آقای جهانگیری به آن ایراد گرفتند همین آمار دولت در زمینه تولید شغل است. آقای جهانگیری گفتند در دولت آقای خاتمی و روحانی که وضعیت اقتصادی دولت از شرایط کنونی بهتر بود شاید آن دولت‌ها نتوانستند بیش از 500 هزار شغل در طول یک سال به صورت واقعی ایجاد کنند. به نظر می‌رسد پارامترهایی که بر اساس آن خالص اشتغال تولید شده در ماه مورد محاسبه قرار می‌گیرد یا تغییر کرده است یا اینکه این پارامترها با واقعیت‌های جامعه مطابقت ندارد که دولت چنین آماری را در ارتباط با ایجاد شغل دارد. از سوی دیگر باید این مورد را هم در نظر گرفت که سن اشتغال در مراکز آماری یک سن ثابت و دارای دامنه‌ای معین است و ممکن است افرادی باشند که در این سن هم نباشند اما شغلی هم نداشته باشند اما چون معیار آمار ثابت است جزء آمار اشتغال و با بیکاری حساب نشوند. از سوی دیگر شاید هم حتی یک روز یا دو روز شغل در هفته را جزء آمار اشتغال حساب کرده باشند. این درحالی است که باید نرم حقیقی را با مردم در میان گذاشت چرا که به علت وضعیت ارز و تورم برخی از کارگاه‌های تولیدی حتی تعطیل شده و بر تعداد بیکاران اضافه شده است.

*علی‌محمد نماری

عضو شورای مرکزی کارگزاران سازندگی