خنده شوم

به گزارش آرمان ملی آنلاین، مجید ابهری، آسیب‌شناس نوشت: تکرار چهره‌های نمایشی در محورهای طنز باعث دلزدگی مخاطبان وهجوم به محصولات بیگانه می‌شود. کپی برداری‌های ساده وناشیانه از تولیدات بیگانگان باعث درجازدن وعقب ماندن هنرمندان داخلی وصاحبان استعداد‌ها خواهند شد.

حالا که محصولات ترک بازارهای اقلام سایر کشورها را قبضه کرده وادامه می‌دهد حمایت منطقی دولت و مراکز مرتبط پشتوانه‌های اصلی و ماندگار در این رشته‌ها می‌باشند. در هنگامه‌ای که چتر شایعه و خبرهای ناگوار و اوضاع سخت معیشتی مانند بنزین گران می‌شود؛ گوشت ومرغ گران ودور از دسترس اکثریت جامعه شده‌اند.از هزینه سفر حرف نباید زد که موجب غصه اقشار حقوق بگیر خواهد شد. گرما از یکطرف قطع برق وآب از طرف دیگر. فضای مجازی و شبکه‌های مختلف آن از سیاه پاشی وسیه بینی موج می‌زند؛ سیل زلزله در کنار اخبار آسیب‌های اجتماعی از طلاق اعتیاد خودکشی فرار از خانه، شوخی نیست هشت ملیون نفر مهاجر وخانواده‌های افغانستانی که جمعیت یک کشور را تشکیل می‌دهد، تفاوت ارزش‌های پول‌های کشور ما با همسایگان باعث سرازیر شدن کالا وتولیدات ایرانی از برنج وروغن وحبوبات تا پارچه و پوشاک تا داروهای ایرانی و میوه جات وصیفی جات در جایی که در بعضی از استان‌ها کمبود آزار دهنده اقلام یادشده باعث رنج مردم می‌گردد.

از طرف دیگر فیلم‌ها وسریال‌های خارجی مخصوصا از ترکیه مملو از حکایات خیانت زنان ومردان متاهل به یکدیگر می‌باشند. تولیدات داخلی ما برای عقب نماندن از همکاران غربی خود سعی در تولیدات مشابه داشته وعریان نمایی و نمایش خیانت به سرمشق داستان‌های آنها تبدیل گشته. بازی‌های کودکان ونوجوانان در فضای مجازی تبدیل به موضوعات خشن و خشونت آفرین می‌گردند. از نشاط و شادی در محصولات تولیدی ترک و غربی اثر و خبری نیست و خون و قتل و مرگ چاشنی اصلی اینگونه تولیدات هستند. در این اوضاع واحوال با صد تاسف دست اندرکاران صنوف یادشده در وطن ما برای عقب نماندن از همکاران مطرح خود خنده ونشاط را به فراموشی می‌سپارند.

تازه در صورت دستمایه قرار دادن سرفصل‌های نشاط انگیز هزل و تمسخر و بدزبانی تم اصلی محصولات آنها می‌گردد. تمسخر ملیت‌ها قومیت‌ها به بخش اصلی تولیدات بدل می‌گردند. زبان فارسی مملو از ادبیات شیرین، لبخندآفرین و شادی ساز بوده که متاسفانه اصحاب نمایش کمتر به آنها توجه می‌نمایند. به‌قول مرحوم پدرم که از ادیبان طناز بودند دیگر کم مانده مردم ما خنده را فراموش کنند. به هر طرف که نگاه کنی تلخی انبار شده‌اند.