وضعیت نابسامان مستاجران آنها را با پدیده‌ای جدید مواجه کرده است
در جست‌وجوی کانتینر تا پیدا کردن یک سقف | تهران شهروندانش را بیرون می‌کند
وضعیت اقتصادی مردم ایران طی سال‌های گذشته به سمتی پیش رفته که خانهدار شدن برای بسیاری از خانوارها و اشخاص به رویایی دست نیافتنی بدل شده؛ هرازچندگاهی رسانه‌ها با ارائه آماری از تعداد سال‌های طولانی(گاهی بیش از 100 سال) را برمیشمارند که اقشار معمولی جامعه میتوانند با درآمد خود و در صورت پسانداز همه آن، خانه دار شوند.
به گزارش آرمان ملی آنلاین گزارش‌ها و مشاهداتی که از وضعیت پشت بام خوابی تا کانکس نشینی شهروندان حکایت می‌کنند، گویای بدتر شدن وضعیت مسکن در کشور هستند. کانکسی که پیش از این آن هم به صورت محدود در اختیار زلزله زده‌های کشور قرار میگرفت؛ همان خانه آهنی کوچکی که زلزله زده‌ها زندگی را در آن میگذراندند، بعدتر به محل‌های زندگی نه برای زلزله زده‌ها که برخی بدل شد. حالا وضعیت به جایی رسیده که مستاجران دنبال کانتینر میگردند تا وسایلشان را آنجا بگذارند و خود را بیخیال شوند به این معنا که به هر طریقی شب را صبح و صبح را شب کنند؛ منزل دوستی، آشنایی یا والدینی اگر آنها جایی برای زندگی داشته باشند.
تهران، شهروندانش را بیرون می‌کند!
اطراف تهران، انبارهای کانتینری وجود دارد که مستاجران آنها را برای تلنبار کردن وسیله‌ها و اثاثیه منزل خود اجاره کرده‌اند. اگر مستاجر باشید، این وضعیت زیاد برای شما تعجب برانگیز نیست. اینطور که گفته میشود، در سال‌های گذشته، این کانتینرها بیشتر برای انبار تجهیزات کارگاه‌ها، مطب‌ها و دفاتر اداری مورد استفاده قرار میگرفت اما امروز، تغییر کاربری تعداد زیادی از آنها به گفته فراز (نشریه اینترنتی)، به منظور انبار اثاث خانه‌ها، پرده از یک واقعیت تلخ برمی‌دارد: تهران، شهروندانش را بیرون می‌کند!
کوچک‌تر شدن خانه‌ها البته بدترین اتفاقی نیست که به خاطر اجاره‌‌های نجومی و سرسام‌آور برای مستأجران می‌افتد. کار اکنون به جایی رسیده که بسیاری از خانواده‌ها دیگر توان اجاره یک واحد با حداقل متراژ را هم ندارند و به ناچار اسباب و اثاثیه خود را در کانتینرهای حاشیه پایتخت انبار می‌کنند و خودشان به خانه پدر و مادر بازمی‌گردند یا به شهرستان مهاجرت می‌کنند.
انبارداران اطراف تهران، میگویند که بسیاری از خانواده‌ها، اثاث منزل‌شان را با قراردادهای یک‌ساله و دوساله در کانتینرها انبار می‌کردند اما پس از پرداخت کرایه ماه اول، دیگر خبری از پرداخت‌های بعدی نبود. یعنی در واقع، خانواده‌های به حاشیه رانده شده یا ناچار به مهاجرت، پس از کوچ اجباری قید وسایل و اثاثیه منزل‌شان را می‌زنند. البته انباردارها پس از مدتی، فکر این‌جا را نیز کردند. حالا شما برای انبار اثاث منزل خود، باید اجاره ۶ ماه یک کانتینر را پیش‌پرداخت کنید.
بنا به آخرین آمار، به طور میانگین حدود ۷۰درصد از درآمدهای هر خانوار ایرانی، صرف اجاره مسکن میشود. طبق آخرین آماری که روزنامه دنیای اقتصاد از وضعیت اجاره‌خانه در جنوب تهران منتشر کرده، هزینه رهن کامل یک خانه ۵۰ متری در محله «سی‌متری جی»، ۴۵۰ میلیون تومان است. نخستین دردسر کوچک‌تر شدن خانه‌های اجاره‌نشینان و به‌حاشیه‌رانده‌شدن شهروندان، روی دست ماندن اثاثیه منزل‌شان است و کم‌هزینه‌ترین راهی که رگه‌هایی از امید نیمه‌جانی در آن دیده میشود، انبار کردن این اثاثیه در مکانی ارزان است. مساله قابل توجه دیگر، کاهش روزافزون تعداد کانتینرهای اجاره‌ای است. آن‌طور که پیداست، تقاضای خانوارهای تهرانی برای انبار اثاثیه منزل‌شان به قدری افزایش پیدا کرده که پیدا کردن کانتینرهای خالی را با مشکل مواجه کرده است.
همه میدانند که حالا چه قدر قیمت اسباب و وسایل منزل بالا رفته؛ به قدری که اگر وسیله‌ای آسیب ببیند یا خراب شود دیگر امکان خرید دوباره برای مردم عادی و شهروندان معمولی وجود ندارد. شاید به همین دلیل باشد که مستاجران و خانه به دوشان پایتخت (بر اساس اطلاعات موجود) وقتی جایی برای زندگی خود پیدا نکرده‌اند به دنبال جایی برای انبار کردن وسایل دست نیافتنی خود هستند. اردیبهشت امسال، نایب‌رئیس فراکسیون انقلاب مجلس اعلام کرد که 40 درصد خانوارهای ایرانی مستاجر هستند. محسن پیرهادی در چنین شرایطی به وضعیت خانه‌های خالی هم اشاره‌ای کرد و توضیح داد که بالغ بر ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار خانه رها شده داریم. هنوز سیاست‌ها و وعده‌های دولت برای ساخت خانه‌ها و در اختیار قرار دادن مسکن به بیخانه‌ها عملی نشده و اخباری از نحوه‌ها و اشکال مختلف زندگی مستاجران و خانه به دوشان شنیده میشود؛ یک نمونه زندگی چندین خانوار در جایی که اگر نامش را آلونک بگذاریم، پر بیراه نرفته‌ایم.
ارسال نظر