«در دنیا رسم چنین است که رهبر حزبی که در انتخابات شکست می‌خورد شکست را می‌پذیرد، به ناتوانی خود در پیروزی حزب و مسوولیت خود در شکست اقرار می‌کند و از رهبری حزب به کنار می‌رود. به اصطلاح روی نیمکت پشت می‌نشیند. نه اینکه بعد از شکست بماند و برای دولت مستقر خط و نشان بکشد و مبارزه انتخابات بعد را از همان روز شکست آغاز کند.»
یک فعال اصلاح طلب گفت: قوانین انتخابات مجلس شورای نگهبان و ستاد انتخابات کشور، آنچنان مو را از ماست بیرون می‌کشد و تلاش می‌کند هزینه‌های یک کاندیدای منفرد مجلس برای یک حوزه انتخابیه شفاف و روشن باشد. اما در انتخابات ریاست جمهوری برای کاندیدایی که مدعی است حزبی پشت سر آن نیست و به پیشتیبانی هم نیاز ندارد و برای برنامه و تبلیغات انتخاباتی صدها میلیارد هزینه می‌کند، هیچ کدام این موارد روشن نیست و این دستگاه‌ها باید ورود کنند.
نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی گفت: آقای جلیلی مدعی بود که دولت در سایه هم همسو با دولت شهید رییسی بوده، بنابراین تشکیل دادن دولت سایه به لحاظ هویتی معنایی نداشت. به لحاظ مبنایی هم دولت سایه برای احزاب سیاسی است. در حقیقت احزاب هستند که دولت در سایه را تشکل می‌دهند. آقای جلیلی می‌گوید من حزب ندارم و حزب تشکیل نمی‌دهم، این سوال پیش می‌آید که چه کسی این مأموریت را به ایشان داده است که دولت سایه تشکیل دهد؟ آیا با بودجه شخصی خودشان است؟
