رابطه با مصر و تقویت جایگاه منطقه‌ای

آرمان ملی آنلاین ایران در روابط با مصر کمترین مشکل و اختلاف را داشته و شاید به جهت روابط فرهنگی و سیاسی که از گذشته بود روابط خوبی را با مصر داشتیم. بیشتر اعتراض به خاطر همان بحث به رسمیت شناختن اسرائیل بود که اکنون خیلی از کشورهای دیگر هستند که رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخته‌اند و ایران با آنها ارتباط دارد. لذا در حقیقت می‌شد که با این مسئله کنار بیایند، اما به جهت اینکه در یک مقطعی مصری‌ها این کار را انجام دادند ایران از آن زمان با مصری‌ها به جهت سیاسی و دیپلماتیک ارتباطی برقرار نکرد و شاید بیشترین واکنش‌های تند به خاطر همین امر صورت گرفت. اما به نظر می‌آید راه‌حل‌های ماجرا خیلی زودتر از این‌ها می‌توانست به نتیجه برسد و روابط ایران و مصر برقرار شود. حال اینکه عراق میانجی این ماجرا شده آن هم جای تأمل دارد. برای اینکه ایران حتی به صورت مستقیم می‌تواند با مصر رابطه برقرار کند. البته رفت و آمدهایی هم سابق بر این بوده است. مثلا شرایطی که در آن کنفرانس غیر متعهدها برگزار شد یا شرایطی که روابط خاصی در جهان اسلام اتفاق افتاده اینها می‌توانسته کمک کننده باشد. حال اینکه امروز عراق به عنوان کشور سوم وارد قضیه شده تا میانجیگری احیای روابط تهران و قاهره را بر عهده گیرد مشکلی ندارد و باید از آن استقبال کرد. چرا که ایران روابط خوبی با عراق دارد و مشکلی با این کشور نیست. چنانکه این کشور در احیای روابط ایران با عربستان نیز تلاش‌هایی را انجام داد و میزبان 5 دور مذاکرات تهران و ریاض بود. هر چند که آن تلاش‌ها خودش به نتیجه نرسید و زمینه‌هایی که چین فراهم کرد بیشتر کارساز شد و کار را به نتیجه رساند. حال اکنون نیز در احیای روابط با مصر، عراق پیشقدم در میانجیگری شده و مانع خاصی نیست. مگر اینکه گفته شود که عراق در حد و اندازه‌هایی نیست که بخواهد در روابط ایران با کشورهای بزرگ میانجیگری کند. عراق صرفا کشوری اسلامی است که می‌خواهد میانجی باشد. از این جهت مانعی در قضیه نیست بلکه مهم این است که طرفین آیا اکنون به این مهم رسیده‌اند که روابط خوب خود را با یکدیگر برقرار کنند یا خیر. اگر این زمینه وجود داشته باشد که خیلی زود می‌توان شاهد از سرگیری روابط تهران و قاهره پس از انقلاب بود. لذا اگر اراده سیاسی بر این باشد که رابطه با مصر برقرار بشود با مصر موانع کمتری داریم. چون درگیری‌هایی که بخواهد دو کشور را از یکدیگر جدا کند نداشتیم و صرفا مسئله رژیم صهیونیستی بوده که باعث شده دو طرف از پیروزی انقلاب تاکنون با یکدیگر روابطی نداشته باشند. ارتباط با مصر مثل ارتباط با خیلی از کشورها دارای محسنات و معایبی است که می‌توان از زوایای مختلف بدان نگریست. از سوی دیگر با توجه به وسعت و تأثیرگذاری کشورهای بزرگی چون ایران، عربستان و مصر در منطقه خاورمیانه اگر پس از احیای روابط تهران با ریاض بتوانیم احیای روابط تهران و قاهره را نیز داشته باشیم بسیار بهتر و موثر‌تر می‌توانیم در منطقه به بازیگری و کنشگری بپردازیم. از طرفی ژئوپلیتیکی که امروز در دنیا مطرح می‌شود به معنای این است که موقعیت سیاسی یک سرزمین به عناصر مختلفی مرتبط است. امروزه عواملی را که به عنوان عوامل قدرت یا عوامل ژئوپلیتیکی و ژئواکونومی مطرح می‌کنند بستگی به آن کشور و موقعیتش دارد. به هر حال مصر در دنیای اسلام به دلیل داشتن الازهر موقعیت خیلی برجسته‌ای دارد. در شمال آفریقا از موقعیت سرزمینی خاصی برخوردار است و به لحاظ جمعیتی و مسائل فرهنگی مختلف سابقه تاریخی داشته و دارای ابعاد مختلفی است. لذا مصر در کنار عربستان و ایران می‌تواند حلقه قوی را برای حفظ منافع منطقه ایجاد کند.