آمریکا با اضافه کردن تجهیزات نظامی به منطقه دنبال چیست؟ | نبرد سرد برای چانه‌زنی در مذاکرات؟

به گزارش آرمان ملی آنلاین آن روزها آمریکا هیچ رقیبی را در برابر خود نمی‌دید. اروپایی‌ها اتحادیه‌ای را تشکیل داده بودند که آن اتحادیه در اتحاد با آمریکا بود و جز روسیه که گهگاه در حوزه قفقاز تحرکاتی می‌کرد و درگیر نوسازی صنعتی بود، هیچ رقیب تراز اولی برای آمریکا وجود نداشت.

چین هم مخالفتی با ادبیات امنیتی بوش نداشت و سرگرم شتاب دادن به توسعه خود بود. بوش محورهای شرارت را بر شمرد. امروز صدام و عراق بعثی وجود ندارد. القاعده در افغانستان نیست و در لیبی هم دیگر معمر قذافی حکمرانی نمی‌کند و کره شمالی نیز اگر چه بمب اتم دارد و با موشک‌هایش تلاش می‌کند امنیت در آمریکا را به تمسخر بکشاند اما حتی نتوانسته است برای متحد آمریکا درکنار گوشش یعنی ژاپن دردسر بیفریند.

از این جهت تنها ایران از ذیل آن ادبیات خشن بوش یعنی دکترین اقدام پیش‌دستانه که بعدها در زمان اوباما همان تئوری تنها رخت عوض کرد و نام دکترین دیپلماسی هوشمند را به خود گرفت و امروز در دولت بایدن به دیپلماسی هوشمند‌تر نامیده می‌شود‌.

 تحریم‌های هوشمند آمریکایی برای مقابله با تهران

چند دهه قبل تهران از یک طرف از سوی آمریکا محور شرارت نامیده می‌شد و از سوی دیگر مساله هسته‌ای تهران به شدت زیر رادیکال تل‌آویو و واشنگتن قرار گرفته بود. شاید اگر هر دو این موارد توام با هم برای آمریکایی‌ها تهدید تلقی می‌شد، عملا در زمان بوش به فکر گزینه‌های روی میز هم علیه ایران می‌افتادند اما تهران با شفاف سازی هسته‌ای جلوی بازی سازی اتاق‌های فکر در آمریکا را گرفت و با بوش مقابله ابزاری کرد تا او از قدرت برود. زمانی که اوباما آمد هوشمندانه با رفتار هوشمند ایران مقابله کرد و ضمن یک اجماع جهانی پرونده تهران هسته‌ای را به شورای امنیت برد. ایران با توسل به چرخشی قهرمانانه عملا راه رفته آمریکا بر اجماع سازی علیه تهران را وارونه کرد، به گونه‌ای که هم غنی‌سازی خود را حفظ کرد و هم از چاه ویل شورای امنیت رها شد. 

 تئورسین تحریم هوشمندانه آمریکایی و فشار هوشمند‌تر بر تهران

این روزها فردی در آمریکا رئیس‌جمهور است که خود با همراهی آرمیتاژ، تئورسین قدرت هوشمند آمریکایی در زمان اوباما تئوری اقدام پیش‌دستانه ترامپ را با همان نتایج، به دیپلماسی هوشمند آمریکایی تغییر داد و با موافقت اوباما آن روش را در مورد ایران پیاده‌سازی کرد و به زعم خودشان توانستند ایران هسته‌ای را کنترل کنند. از این منظر بایدن با نگاهی به برجام که محصول دیپلماسی هوشمند او در دوره اوباماست؛ دیپلماسی هوشمند‌تری را علیه ایران در نظر دارد. هدف هم برای این تیم کاملا مشخص است، هدف آنها سهم بیشتر از کیک هسته‌ای تهران است و به شرطی چاقوی تیز دیپلماسی به آن خواهد خورد که از نظر ایران حقوق توافق وین در ۲۰۱۵ احیا شود و از نظر آمریکا البته باقی ماندن برخی محدودیت‌های ایران ذیل برجام، مطرح است. 

ارسال کشتی و جنگنده و نیروی ویژه بهانه است

اگر هوشمندانه و بهتر بگوییم هوشمندانه‌تر به تحرکات آمریکا خصوصا در هفته‌های اخیر نگاه کنیم. به این درک خواهیم رسید که آمریکا در حال اجرای آخرین پازل دیپلماسی هوشمندتر خود علیه ایران است. در این معنی که آمریکا به دنبال آن است که به شیوه‌ای محاصره واقعی تهران را به نمایش بگذارد تا در پس آن «مذاکره بدون جنگ، آتش و خونریزی» سهم بیشتری از بازی علیه تهران به دست آورد. آمریکا این روزها بر رفتار تهاجمی خود علیه تهران افزوده است و به ایران بر عدم ارتکاب رفتار بی‌ثبات کننده در منطقه خصوصا در خلیج فارس هشدار می‌دهد. از سوی دیگر قصد دارد ۸۰۰ هزار بشکه نفت توقیفی تهران را بر روی آب حراج کند و در این ارتباط رسانه‌ها می‌نویسند کسی مشتری نفت ایران به علت اقدام احتمالی تلافی‌جویانه تهران نیست و در کنار این موارد نیویورک اعلام می‌کند که جنگنده‌های f35 را به منطقه آورده است و نیروها و کشتی‌های آمریکا نیز در حال حضور در منطقه هستند. 

آخرین چانه‌زنی 

تمامی کارشناسانی که معتقد به حل مناقشه هسته‌ای تهران هستند، معتقدند. بهترین روش همان احیای برجام است و جایگزینی برای برجام در عالم دیپلماسی نیست. از این رو بعید است که رئیس‌جمهور کنونی آمریکا به نبرد علیه تهران بیندیشد. آنها در نظر دارند آخرین فشار را بر ایران وارد کنند. در این فشار حتی از نشان دادن دماغه کشتی و بمب افکن‌های خود هراسی ندارند و در این زمینه تنها به یک نتیجه‌گیری می‌اندیشند و آن اینکه بر تهران فشار آورند تا با دستان باز‌تری از مذاکرات احتمالی هسته‌ای با ایران بر سر برجام خارج شوند.