«گزارش١٠٠روز» نزديک است...

براساس سنت استقرار و ارزشیابی دولت‌ها، اولین 100 روز از دولت آقای رئیسی شروع شده است. کابینه سیزدهم منهای یک وزیر (آموزش و پرورش)، ‌کار خود را آغاز کرده‌اند و وزرا درحال فعالیت و انتصاب مدیران جدیدشان هستند. مردم امیدوارند این سرآغاز فعالیت دولت، همراه با پربرکتی و گشایشی نو در امور اقتصادی و سیاسی کشور و تحولات جدید در این مرز و بوم باشد. اکثریت نخبگان و صاحبان وجدان، به‌خوبی با حجم انبوه ویرانی‌ها و کاستی‌های کشور آشنا بوده و قطعا توقع معجزه‌گری از دولت ندارند. قدم‌های اولیه کند و دشوار خواهند بود، به‌همین جهت، توجه جناب رئیس جمهور محترم، همکاران و اطرافیان را به‌طور دقیق وجدی به‌نکاتی زیر جلب می‌کنم: الف: آقای رئیسی همان‌طوری‌که بارها گفته و نوشته شده، جنابعالی آخرین خاکریز امید برای مردمی هستید که یک سوم آنها زیر خط فقر مطلق قرار دارند و هر روز جمعیت میلیونی از کشور عزیزمان به زیر این خط سقوط می‌کنند، یعنی فقط به درآمد بخور و نمیر زنده‌اند که هر روز به‌دست آوردن آن نیز سخت‌تر از روز گذشته می‌شود. این مردم دربیابان غذایی گرفتارشده‌اند، یعنی نه میوه‌جات و نه ویتامین‌های لازم به آنها می‌رسد و خرید یک کیلو گوشت و یک مرغ برای میلیون‌ها خانوار به یک آرزوی تبدیل شده است. به‌علت کمبود‌های مواد اساسی، شدت انواع بیماری‌های گوارشی، خونی واستخوانی می‌تواند در آینده‌ای نزدیک نگران کننده باشد و این موضوع هزینه‌های هنگفتی را بر دوش نظام سلامت کشور می‌گذارد که بیش از هزینه‌های واردات و فراوانی این محصولات است. ب: گرانی کمر‌شکن مسکن، قشر باز‌نشسته و حقوق بگیران زیر پنج میلیون تومان را به حاشیه شهرها رانده، به‌نحوی که در آن زیست بوم‌ها انواع آسیب‌های اجتماعی و بیماری‌های جسمی، روحی و تقابل فرهنگی در انتظار‌شان است. خانواده‌های بی‌سرپرست، بدسرپرست و زن سرپرست در طیف گسترده فوق قرار دارند. ج: برای هجوم مهاجران از کشورهای همسایه در کنار مهاجرانی که روزانه روستاها و شهرهای کوچکشان را ترک و بساط دستفروشی را در شهرهای بزرگ، گسترده‌تر می‌کنند و مشمول هیچگونه پوشش بیمه‌ای یا درمانی نستند، تدبیری اندیشیده‌اید؟ د: کودکان کار، زباله گردها، معتادان و کارتن‌خواب‌ها نیز در برنامه‌های اجتماعی و حمایتی دولت سیزدهم جایی دارند؟‌در این میان آنچه که مسلم است، مردم خسته از وعده‌ها و قول‌ها گذشته هستند و به دستان گره گشای دولت خیره شده‌اند. گرانی‌های کمرشکن و طاقت فرسا را با امید به اثربخشی برنامه‌های این دولت تحمل کرده و می‌کنند و امیدوارند در گزارش 100 روز اول کاری، تجلی راهکارهای شما را مشاهده کنند. صد البته، مردم منتظر معجزه نیستند و به‌خوبی می‌دانند که حل این همه مشکل نیاز به زمان داشته و باید با منطق و حوصله منتظر گشایش باشند. هر چند که دشمن به هر شیوه‌ای می‌خواهد مردم را ناامید کند. کارشناسان و تحلیلگران به‌خوبی می‌دانند که یکی از علل آزردگی مردم و فاصله گرفتن آنها وعده‌های دور از واقع و بعید‌العمل بوده و جامعه از حرف‌ها خسته و در انتظار ملاحظه عمل هستند. امیدواریم دولت ضمن بررسی همه جوانب و ارزیابی امکانات سخت افزاری و نرم افزاری به‌مردم قول و وعده‌هایی را بدهند تا خدای نکرده امور تجربه شده‌ گذشته، دوباره به‌مرحله تجربه جدید و تکراری درنیاید؛ تا از این رهگذر هم اعتماد ملی ترمیم گردد و در راستای احیا و تقویت سرمایه‌های اجتماعی گام‌های اساسی برداشته شود.