نگذاريم پرونده ايران را به شوراي امنيت بکشانند

مذاکرات دوحه با توجه به اميدهاي نسبي که به رغم شک و ترديدها چه از طرف ايراني و چه آمريکايي به آن بسته شده بود، بي‌نتيجه و خيلي زود به پايان رسيد. اين موضوع در داخل و خارج از کشور تاثيرگذار بود و عکس‌العمل‌ها چه در سطح اتحاديه اروپا آقاي جوزپ بورل و معاونش آقاي مورا و سه کشور اروپايي و آمريکا منفي بود که البته درجات متفاوتي داشت. E3 بسيار تندتر واکنش نشان داد، آمريکايي‌ها هم تا حدودي اين چنين اما جوزپ بورل با احتياط بيشتري سخن گفت. در ايران اما تلاش شد تا اعلام کنند همچنان اميد وجود دارد و مذاکرات ادامه خواهد داشت و به دنبال تعيين زمان جديد هستند. در مجموع مي‌توان گفت که وضعيت مناسبي پيش نيامده است براي خروج از اين شرايط لازم است هرچه سريع‌تر زمان مذاکرات بعدي در همين دوحه مشخص شود تا جوي که به وجود آمده از بين برود و طبيعتا دو طرف بايد انعطاف‌هايي نشان دهند تا اين مذاکرات به سرانجام برسد. چقدر خوب است اين اتفاق هر چه زودتر و پيش از سفر آقاي بايدن به منطقه، فلسطين اشغالي و عربستان انجام شود. اگر توافق صورت نگيرد احتمال زيادي وجود دارد که طرح اسرائيلي موسوم به «ناتوي عبري- عربي» مجددا در دستور کار قرار بگيرد و آمريکا را هم براي حمايت از اين طرح مجاب کنند. به ياد داريد که در زمان اعلام خبر از سرگيري مذاکرات کشورهايي همچون مصر و اردن با اظهارنظرهايي از ملحق شدن به اين طرح عقب‌نشيني کرده و اعلام کردند به عضويت طرح ضدايراني نخواهند پيوست. حتي خود آمريکايي‌ها هم اعلام کردند که به دنبال حمايت از طرح ضدايراني در منطقه خاورميانه نيستند. من فکر مي‌کنم دوباره اين تفکر اوج بگيرد به ويژه اينکه به تاريخ سفر جو بايدن به منطقه نيز نزديک مي‌شويم و احساس مي‌کنم لابي‌هايي در اين حوزه فعال شده‌اند. عدم نتيجه‌بخش بودن مذاکرات در دوحه يک نقطه عطف را در جريان مذاکرات مرتبط با برجام ايجاد کرد و آن تشکيل جلسه شوراي امنيت در خصوص قطعنامه 2231 بود که در جريان آن سخنراني‌هاي تندي عليه ايران صورت گرفت و در حال ارسال اين پيام به ايران هستند که اگر مذاکرات به نتيجه نرسد و با توجه به ميزان غني‌سازي در ايران و خاموش شدن دوربين‌هاي فراپادماني آژانس، طرف غربي به سمت شوراي امنيت و قطعنامه حرکت خواهد کرد. تصور من اين است که نبايد اجازه دهيم مساله به اين نقطه برسد. ممکن است يک محاسباتي وجود داشته باشد که غرب درگير تحولات مرتبط با جنگ اوکراين و کمبود انرژي است و به سمت برخورد با ايران پيش نخواهد رفت هرچند اين محاسبات بي‌تاثير نيست اما غرب حاضر است هزينه تصميم خود براي صدور قطعنامه عليه ايران را هم در اين شرايط بپذيرد .