استیضاح وزرا بعید است

طي چند وقت اخير خبر استيضاح دو تن از وزراي کابينه دولت سيزدهم منتشر شده که البته به نظر مي‌رسد احتمال برکناري آنها با وجود استيضاح کم است. اما اينکه چرا با وجود گذشت زمان اندکي که کمتر از يک سال است از عمر دولت سيزدهم دو وزير قرار است استيضاح شود و حتي احتمال استيضاح وزير سوم هم وجود دارد، شايد کمبود نيروي متخصص و باتجربه در حلقه‌اي باشد که رئيس‌جمهور دولت سيزدهم به آن‌ها اعتماد دارد. در اين ميان مي‌توان اينگونه تحليل کرد که با وجود نگاهي که نسبت به نيروهاي کاردان و متخصص در اين دولت هست، دولت کنوني حلقه اطرافيانش را کوچک کرده است. در دولت‌هاي مختلف در طول سال‌هاي پس از انقلاب روساي جمهور تلاش کردند تا بيشتر از نزديکان و معتمدان و همفکران خود به عنوان وزراي کابينه انتخاب کنند. اما بهترين دولت در گذشته دولت مرحوم آقاي هاشمي رفسنجاني بود که از جناح‌هاي مختلف در آن حضور داشتند و آنچه که ملاک تشخيص و عمل بود فقط کارايي بود و اشخاص فقط بايد با دولت از نظر کاري هماهنگ باشند و حتي مخالفين دولت هم مي‌توانستند سمت بگيرند. گواه اين مدعا هم آقاي ميردامادي است که به عنوان استاندار خوزستان منصوب شده بود در صورتي که طيف ايشان دائماً عليه دولت مي‌نوشتند. اما در حال حاضر مشاهده مي‌کنيم که رويه متفاوتي در پيش گرفته شده است. بنابراين دولت سيزدهم براي اينکه بتواند چنين چالشي را پشت‌سر‌ گذارد بايد بتواند دايره انتخابش را بزرگ‌تر کند. در کشور آدم‌هاي توانمندي وجود دارند که مي‌توانند در حل مشکلات به دولت کمک نمايند. اما با رويه‌اي که در مجلس و دولت ديده مي‌شود در خصوص بحث استيضاح وزرا بعيد مي‌دانم استيضاحي صورت پذيرد. معمولاً مباحثي از اين دست در حد حرف باقي مي‌ماند و به عمل نمي‌انجامد. پرسش اينجاست که چطور همين وزرا با رأي اعتماد مجلس چند ماه پيش با راي بالا انتخاب و وزير شده‌اند اما حالا بحث استيضاح آن‌ها مطرح است. چطور است که پس از چند ماه بحث استيضاح به ميان آورده مي‌شود. از زمان روي کار آمدن دولت سيزدهم تاکنون هنوز چند ماهي نگذشته است و اصلاً براي آزمودن وزير اين زمان کافي نيست! در اين زمان کوتاه نمي‌توان فهميد شخصي کارايي دارد يا خير؟